Afgelopen zomervakantie hebben we in Zweden gekampeerd. Wat we ons nog van vorig jaar wisten te herinneren: de "Loppis" - oftwel "vlooienmarkt", oftwel "schuurverkoop aan huis". Nu heb ik meestal wel genoeg aan mijn eigen "zooi", dus hoef ik niet zo nodig in de "bende" van anderen te struinen. Mijn betere wederhelft denkt daar anders over
En zodoende liepen we een leuk, oud, bijlkopje tegen het lijf. Verroest, maar niet verrot. En nog voor we terug bij de auto waren, had ik bedacht deze als kadootje voor mijn vader op te knappen.
Thuisgekomen bleek het een Hultafors "Agdor" bijl te zijn. Een fatsoenlijk ding, leek me. Van een nachtje badderen in de azijn en borstelen met een staalborstel in de boormachine en een slijpbeurt knapte'ie goed op. Niet als nieuw, maar wel mooi.
Toen hoofdstuk "steel". Dat bleek lastiger. Het oog van de bijlkop bleek relatief wijd en ik kon geen losse, korte stelen vinden die zouden passen. Ook een mailwisseling met Hultafors mocht niet baten (ik had op iets meer enthousiasme van hen gehoopt, over het opknappem van één van hun producten; naief misschien).
Na het nodig onderzoek, oa. op Youtube, besloten dat zelf een steel snijden eigenlijk best haalbaar moest zijn. Zodoende een ritje Arnhem gemaakt om daar de jullie ongetwijfeld bekende houthandel en gereedschapswinkel te bezoeken. Met een mooi stuk Hickory en een haalmes huiswaarts gekeerd, waar de klus kon beginnen.
Ik had besloten e.e.a. relatief "traditioneel" aan te pakken. Van reststukken vuren balkhout (over van een recente verbouwing) heb ik een schaafbok in elkaar geflanst:
Daarna, geïnspireerd op mijn eigen Gransfors bijl, de vorm van de steel getekend en met de decoupeerzaag (lekker traditioneel
) uitgezaagd. Toen was al goed te merken hoe taai Hickory is. Zagen ging wel, maar je hoeft maar iets te hard te duwen de zaag ging steigeren. Rustig aan doen dus.
Het haalmes (en anders snijgereedschap) was toen aan de beurt.
Al met al duurde het vrij lang, voordat ik er vertrouwen in kreeg dat dit nog wat ging worden. Maar met stug volhouden, heel vaak "op het oog" controleren van de vorm en wetende dat ik genoeg Hickory had gehaald om het nog twee keer overnieuw te kunnen doen, begon langzaamaan de gewenste vorm in zicht te komen.
Met een klein beetje hulp van de schuurmachine, kreeg ik het bovenste deel (is dat de "kam"?) goed passend.
En dit was het eindresultaat na een paar keer inoliën.
Voor een eerste keer, al ik zeg zelf, is het best aardig gelukt. Mijn vader vond het ook een zeer geslaagd kado!
Wat zouk ik de volgende keer anders doen? De zitting van de schaafbok is wat aan de korte kant. Dus ik zat heel ongemakkelijk op het uiterste puntje. Die moet verlengd worden. Wellicht zou ik de volgende keer al meer van de vorm machinaal uitzagen. Verder had ik een hol haalmes gekocht. Dat ging wel, maar een rechte of een bolle past denk ik beter bij het maken van een steel. Ik heb ook de de schaaf veel gebruikt. Die is niet scherp genoeg, dus daar moet wat aan gedaan worden.
