Ik heb de afgelopen dagen een klein mijlpaaltje bereikt: het eerste onderdeel dat daadwerkelijk deel gaat uitmaken van de boot is klaar. De binnen-voorsteven, opgebouwd uit vier 5mm dikke essen latten.
Waarin essen? Nou, ik vind essen gewoon mooi, en ik wilde eens wat anders dan mahonie. Volgens de theorie zou het mechanisch prima geschikt moeten zijn, en na even met Rick te hebben gebabbeld kwamen we samen en tot de conclusie dat ik het maar gewoon moest proberen. De hele boel komt in de epoxy te staan dus een iets mindere houdbaarheid van essen is waarschijnlijk ook geen probleem. Een bijkomende reden was dat ik nog een heel mooi stuk essen had staan waarmee ik direct kon beginnen. Dus heb ik op een avond de stoute schoenen aangetrokken en heb het blok hout door de lintzaag gegooid.
(Rick, als je dit leest: maak je niet ongerust, ik ben je niet vergeten, ik wilde eerst een testje doen om een indruk te krijgen hoeveel reserve-hout ik moet bestellen.
)
Allereest een mal gemaakt van een stevig stuk MDF, een stuk van de tekening en een paar stukken hout.
Eerst een keer droogoefenen. Dat valt mee, ik heb nog lijmklemmen over.
Vervolgens de boel goed ingepakt in antiplakfolie
Alles bij elkaar gezocht, geen stress, alles onder controle.
Epoxy afgewongen en gemengd, iets verdikker toegevoegd om de omvermijdelijke spleetjes ook netjes dicht te krijgen, nog een keer goed mengen, even geen tijd voor foto's, waar is de roller gebleven, waar is het rolbakje, eerste latje insmeren, oeps, ik ben de handschoenen vergeten, handen wassen, handschoenen aan, waar is die roller gebleven, latje op zijn plek, tweede latje ingesmeerd, tweede latje op zijn plek, tweede latje verkeerd om dus weer van zijn plek, tweede latje omdraaien, tweede latje op zijn plek, derde latje ingesmeerd en op zijn plek, vierde latje ingesmeerd en op zijn plek, lijmklemmen, nog meer lijmklemmen, daar kiert het nog wat dus nog meer lijmklemmen, waar haal ik nog meer lijmklemmen vandaan, lijmklem van onder de werkbank gehaald (hoe komt hij daar?), lijmklem erbij, nog meer aandraaien, er moeten nog een paar klemmen in de kast liggen, ook die erbij, met een paar ferme meppen met de (vooraf ingepakte) hamer de latjes recht gemept, goed mikken om geen lijmklemmen te raken, klaar!
Even een moment om het zweet van het voorhoofd te wissen. Shit. Handschoenen nog aan. Handschoenen uit. Even een moment om het zweet en wat resten epoxy van het voorhoofd te wissen. En nu maar 24 uur wachten.
Goed. De volgende avond. Voorzichtig de lijmklemmem losgehaald. Nog eentje te gaan.
Die ook los, en jawel! hij blijft krom!
Ik kon het niet laten om dit even te proberen.
Het lijkt opeens weer op een boot.
Tenslotten nog even wat puntjes op de i. Eerst even de uitpuilende resten epoxy wegschaven,
en daarna de belangrijkste maten van (een andere, niet verknipte kopie van) de tekening op het hout overnemen.
Goed, uiteindelijk viel het dus allemaal nog wel mee. Door de stress raakte ik een beetje mijn gevoel voor tijd kwijt en had ik het gevoeld dat ik ieder moment met een pot uitgeharde epoxy in mijn handen kon staan. Achteraf bleek dat ik binnen een kwartier de boel ingeklemd had, en was die stress helemaal niet nodig geweest. En dat is toch ook weer een opstekertje voor de volgende keer. Nog drie van dit soort dingen te gaan.