Vlak Aan De Bank
- Onderwerp starter Caspar Labarre
- Startdatum
P
Pel
Guest
Inderdaad Nico, als je dat niet aan went dan gaat het gegarandeerd een keer fout met je gereedschap, en timmerman Koos, die weet uiteraard ook hoe het moet, en legt zijn schaaf automatisch op zijn kant.
Groet Pel.
Groet Pel.
Natuurlijk is het onzin! zeuren over een kleine beschadiging in de bijtel kan ook onzin zijn. De meeste dingen zijn onzin als je ze generaliseerd, omdat ze afhankelijk zijn van een perspectief waaruit je het bekijkt.
@ Kees; Je wilt een enorme afname maken met een relatief korte schaaf. Mijn schaaf is twee keer zo lang (80 cm) dit maakt het veel makkelijker om te schaven.
Ik gebruik eigenlijk alleen maar rij- schaven om gezaagd hout te dimensioneren. Vooral ook voor korte plankjes is het handig om een lange schaaf te gebruiken. Probeer eens zo'n zware lange rij- schaaf en je zult zien hoeveel dat uit maakt.
Overlap je schaafstroken meer, en je zult merken dat je minder vaak blijft hangen. Je instelling is te grof voor een krul in volle breedte. Minuscule variaties in diepte instelling maken het verschil, je moet ze leren zien bij het juiste licht en een witte achtergrond. Je hoeft niet eens een radius in de bijtel te slijpen als je strategisch overlapt. Elke beweging moet voorbereid zijn in je hoofd en ingeschat worden. Langzamer bewegen helpt ook om beter te controleren.
Je lichaam gebruiken betekend niet vanuit je handen maar tegen je schaaf leunen om ze vooruit te bewegen. Ik begin steeds meer te geloven dat die oude illustraties niet overdreven waren. Denk aan de houding van iemand die aan karate doet. Laag en door je knieën, benen uit elkaar en dynamisch op je voeten. Voetenwerk!!!
Mijn werkbank is zo hoog als de onderkant van mijn vuist als ik mijn arm laat hangen, relatief laag dus voor moderne begrippen. Zeker niet te laag als je de hele dag aan het schaven bent. Hoe meer je over je schaaf hangt, hoe meer je je lichaam kunt gebruiken en deste meer controle je hebt.
Laatst bewerkt:
Ook lijkt het alsof je niet gekeken hebt naar je hout. Je lijkt blind te werk te gaan.
Het meten met de waterpas is niet nodig, het oog kan meer zien als je de plank omhoog houd dan als je een rij op je werk legt. Als de plank hol is zul je dit bijvoorbeeld minder snel merken.
Voordat je gaat schaven, houd je altijd de plank omhoog tegen het licht, terwijl je haar langzaam weg draaid. Dit laat je zien hoe het "landschap" er uit ziet en waar de hoogste toppen zijn waar je je op kunt concentreren en hoe scheluw het is.
Zie wat het voor je kan doen!
Het meten met de waterpas is niet nodig, het oog kan meer zien als je de plank omhoog houd dan als je een rij op je werk legt. Als de plank hol is zul je dit bijvoorbeeld minder snel merken.
Voordat je gaat schaven, houd je altijd de plank omhoog tegen het licht, terwijl je haar langzaam weg draaid. Dit laat je zien hoe het "landschap" er uit ziet en waar de hoogste toppen zijn waar je je op kunt concentreren en hoe scheluw het is.
Zie wat het voor je kan doen!
Laatst bewerkt:
De twee videos had ik vooral gemaakt om te kijken hoe ik mijn schaaf techniek kon verbeteren. Voor iemand die alles zelf heeft uit moeten vogelen, vind ik video een zeer krachtig hulpmiddel.
De eerste video is dus de begin toestand: zoals het niet moet! Wat Pel en jij al schreven, teveel met de armen werken, niet genoeg vanachter met het lichaam en vanuit de benen werken.
De tweede video is hopelijk al een heel stuk beter. Als daar nog opbouwende kritiek mogelijk is hoor ik het graag.
Ik weet niet meer in welke context ik deze planken stond te schaven. Ik weet dus ook niet meer waarom ik welke volgorde toepaste. Ik weet wel dat ik in de eerste video inderdaad te dikke krullen stond te schaven, het koste me teveel moeite. Dit is trouwens een roffel, of voorloper, met een flink bol geslepen snede op de beitel. Ik begin meestal met ruw bezaagd en flink krom getrokken hout en naar mijn idee is zo'n schaaf dan een goed idee om mee te beginnen. Ook al om met de beitel onder het meest toch flink vervuilde oppervlak te komen. Ik ben hier niet nilly-willy aan het rond razen, er moet gewoon een laagje van de hele plank af, dus zal ik overal moeten komen. Maar van te voren heb ik heus wel bekeken waar en hoe hij krom is. Tijdens het schaven zie je dan ook vanzelf waar er nog meer weggehaald kan worden. Van een afstand kan dat er vrij random uitzien, maar als je bezig bent is het wel logisch. Maar deze video was dus niet bedoeld om het hele proces te laten zien, alleen maar om te kijken hoe mijn lichaamshouding er uit ziet.
In de tweede video werk ik met een soort korte reischaaf, een 21" tryplane in het Engels. Snede een heel stuk rechter geslepen, krullen ook een heel stuk dunner.
De eerste video is dus de begin toestand: zoals het niet moet! Wat Pel en jij al schreven, teveel met de armen werken, niet genoeg vanachter met het lichaam en vanuit de benen werken.
De tweede video is hopelijk al een heel stuk beter. Als daar nog opbouwende kritiek mogelijk is hoor ik het graag.
Ik weet niet meer in welke context ik deze planken stond te schaven. Ik weet dus ook niet meer waarom ik welke volgorde toepaste. Ik weet wel dat ik in de eerste video inderdaad te dikke krullen stond te schaven, het koste me teveel moeite. Dit is trouwens een roffel, of voorloper, met een flink bol geslepen snede op de beitel. Ik begin meestal met ruw bezaagd en flink krom getrokken hout en naar mijn idee is zo'n schaaf dan een goed idee om mee te beginnen. Ook al om met de beitel onder het meest toch flink vervuilde oppervlak te komen. Ik ben hier niet nilly-willy aan het rond razen, er moet gewoon een laagje van de hele plank af, dus zal ik overal moeten komen. Maar van te voren heb ik heus wel bekeken waar en hoe hij krom is. Tijdens het schaven zie je dan ook vanzelf waar er nog meer weggehaald kan worden. Van een afstand kan dat er vrij random uitzien, maar als je bezig bent is het wel logisch. Maar deze video was dus niet bedoeld om het hele proces te laten zien, alleen maar om te kijken hoe mijn lichaamshouding er uit ziet.
In de tweede video werk ik met een soort korte reischaaf, een 21" tryplane in het Engels. Snede een heel stuk rechter geslepen, krullen ook een heel stuk dunner.
Ik heb je bericht wel gelezen hoor, sorry als ik belerend over kom. Ik probeerde aan de hand van je film, waar je je overigens helemaal niet voor hoeft te schamen, verschillende punten te benoemen waardoor schaven in het algemeen beter kan gaan.
Hele generatie's houtbewerkers hebben het van bij de opleiding zo meegekregen, en kwam je daarna in een atelier te staan dan werd dat je ook nog eens ingepeperd door de oude vaklui daar.
Een schaaf met het mes op de bank of een beitel met de vouw naar boven leggen op de werkbank, dat zijn voor een houtbewerker "doodzonden", dat doe je niet, ongeacht of het nodig is of niet
Zelf leg ik mijn schaven zelden of nooit op hun kant, heb wel altijd een latje op de werkbank liggen waar de schaven met het voorste deel op rusten, zo is het mes ook vrij van de tafel. Dat gebeurt gewoon instinctief omdat het er zo diep zit ingeprent.
een schaaf met de beitel naar beneden op een werkbank leggen is, als je zuinig bent op je werkbank, ook geen goed idee. Zeker oude vaklui hadden daar aandacht voor.
Dat is bij vijlen en raspen zeker aan te raden! Een bijtel is weer te slijpen, maar rasp is een stuk lastiger.....
jaap
Mij is ook geleerd, de schaven op zijn kant te leggen, om te voorkomen dat beitels bot werden. Je schuift nogal eens wat op je werkbank en als je schaaf dan meeschuift, dan wordt hij bot, zonder dat je daar erg in hebt. Dat was de redenatie van de leraren toen om de schaaf op zijn zijkant te leggen.
En bij het terughalen van de schaaf:
- de korte schaven: alleen de achterkant optillen
- de lange schaven: over de lange kant, iets naar links overlaten hellen en dan naar achteren halen.
Als de beitel maar vrij van het oppervlak kwam.
Vergeet niet dan men toen niet zulke geavanceerde slijpstenen zoals nu hebben. Een grote zandsteen die in water draaide, daar moest je het mee doen. En dat kon heel lang duren....
En bij het terughalen van de schaaf:
- de korte schaven: alleen de achterkant optillen
- de lange schaven: over de lange kant, iets naar links overlaten hellen en dan naar achteren halen.
Als de beitel maar vrij van het oppervlak kwam.
Vergeet niet dan men toen niet zulke geavanceerde slijpstenen zoals nu hebben. Een grote zandsteen die in water draaide, daar moest je het mee doen. En dat kon heel lang duren....
Als je sommige werkbanken ziet kan ik me daar wel wat bij voorstellen. Helemaal vol lijm, verf en weet ik wat voor klodders, spijkers, rotzooi, vuil en van alles. Gelukkig is mijn werkbank alleen voor houtbewerking gebruikt.
P
Pel
Guest
Ja ik heb er nog een trauma van. Als ik door een werkplaats loop en een schaaf met de zool op de werkbank ziel liggen, dan draai ik die automatisch even op zijn zij.
Het maakt denk ik (vroeger) ook verschil of je alleen hout bewerkt in een werkplaats of ook op bouwplaatsen werkte. Daar was de werkwereld wat steenachtiger.
Wat ook een doodzonde was, was je handzaag volop in de zon te leggen.
Het maakt denk ik (vroeger) ook verschil of je alleen hout bewerkt in een werkplaats of ook op bouwplaatsen werkte. Daar was de werkwereld wat steenachtiger.
Wat ook een doodzonde was, was je handzaag volop in de zon te leggen.
Die kende ik niet, wel als je de zaag in het hout liet zitten en weg liep.
Wat er toen allemaal aan de greep kon zitten als je terug kwam!!!!
Ook een keer meegemaakt dat iemand zijn hamer in het midden van de steel vasthield. Prompt werd er een stuk afgezaagd.
Ja dat was ook zoiets. Afzagen heb ik niet meegemaakt, maar wel altijd opmerkingen en vragen zoals 'waarom is die hamersteel bij jou zo lang?'
Ja, dat laatste heeft een oom van me wel eens gedaan bij een leerling vertelde hij. Die jongen had de hamer ook veel te dicht bij de kop vast. "Geef mij die hamer eens even" "Zo, dit stuk kan er wel af, dat gebruik je toch niet"
Van 'Pesten op het werk' was toen waarschijnlijk nog geen sprake.
Zulke dingen bezorgen me rillingen. Ik krijg het er gewoon koud van.