Dan wordt de vraag wie ervaring heeft met zoiets of verantwoord kan gokken hoeveel minder het bovenblad gaat werken dan het onderblad.
Varaties op de thema’s ’inrichting 10m2 werkplaats’ en ‘bouw anarchisten werkbank’
- Onderwerp starter hansth
- Startdatum
Houtsoort - Hout Info Bois
Hieronder vindt u een zo volledig mogelijke lijst van de meest verhandelde houtsoorten in België, alle oorsprong inbegrepen. Door op hun naam te klikken, krijgt u toegang tot …
www.houtinfobois.be
op het eerste zicht lijkt het verschil tussen vuren en een gemiddelde loofhoutsoort niet groter dan tussen loofhoutsoorten onderling.
dat begrijp ik niet. lopen de jaarringen in je samengesteld blad dan allemaal perfect verticaal?
radiaal/tangentiaal is tov het hart van de boom en heeft niks te maken met breedte/dikte van de stroken waaruit je samenstelt.
Laatst bewerkt:
Je hebt natuurlijk helemaal gelijk. Zal een foto van de zijkant maken waarop de richting van de jaarringen te zien is. Dat geeft vast een beter beeld.
Een foto van de beide delen. Op het onderblad heb ik de richting van de jaarringen aan gegeven.
Voor het bovenblad is dit niet/minder zinvol omdat het allemaal stukken en stukjes aan elkaar zijn waardoor elders in het blad de richting weer anders kan zijn.
Voor het bovenblad is dit niet/minder zinvol omdat het allemaal stukken en stukjes aan elkaar zijn waardoor elders in het blad de richting weer anders kan zijn.
We zijn inmiddels alweer ruim 4 maanden verder en afgelopen 2 weken weer tijd gevonden om verder te gaan met de werkbank.
Om verder te gaan waar ik gebleven was (wel/niet verlijmen boven- en onderblad): besloten om de gok te nemen en onder- en bovenblad met elkaar te verlijmen. Jullie horen tzt wel of ik last krijg van verschil in werking tussen beide houtsoorten. Waarbij ik uiteraard hoop dat het goed gaat.
Als eerste de 4 delen werkblad verlijmd tot 2 delen van iets minder dan 33 cm breed (de maximum breedte van mijn vandikte bankje). Verlijmen van 2 bovenbladdelen tot 1 deel
Samenvoegen tot één vlak direct bij het verlijmen is bij de dor mij gehanteerde houtje-touwtje methode nog wel een dingetje. Dus na het samenvoegen de beide combi’s weer door de vandiktebank gehaald totdat ze beiden weer vlak waren.
Gewijzigde plannen en de gevolgen
Vanwege opgekomen verhuisplannen de planning drastisch omgegooid: het gaat een demontabele (in goed engels knock-down) Roubo werkbank worden. En wel als volgt: het werkblad gaat bestaan uit 2 delen. De lange stretchers (leggers?) worden demontabel. Daarbij maak ik gebruik van een techniek die in Yt wordt getoond door Rex Krueger v.a. 7:45.
De korte stretchers worden vast verbonden met de poten, maar ik ga kijken of de zwaartekracht icm het gewicht van het werkblad (80 – 90 kg) voldoende is om hem op zijn plaats te houden.
Eerste ‘slachtoffer ‘ van dit plan is de split-top: dat werd mij te ingewikkeld in combinatie met het demontabel zijn. De volgende wijziging was de uitbreiding van een van beide delen van 32 naar 40 cm voor zowel onder- als bovenblad.
Een andere wijziging is dat, waar ik eerst gebruik zou maken van pallethout voor poten en leggers, ik daarvoor balken en planken ga gebruiken die ik gekregen heb van de oom van mijn vrouw.
Om verder te gaan waar ik gebleven was (wel/niet verlijmen boven- en onderblad): besloten om de gok te nemen en onder- en bovenblad met elkaar te verlijmen. Jullie horen tzt wel of ik last krijg van verschil in werking tussen beide houtsoorten. Waarbij ik uiteraard hoop dat het goed gaat.
Als eerste de 4 delen werkblad verlijmd tot 2 delen van iets minder dan 33 cm breed (de maximum breedte van mijn vandikte bankje). Verlijmen van 2 bovenbladdelen tot 1 deel
Samenvoegen tot één vlak direct bij het verlijmen is bij de dor mij gehanteerde houtje-touwtje methode nog wel een dingetje. Dus na het samenvoegen de beide combi’s weer door de vandiktebank gehaald totdat ze beiden weer vlak waren.
Gewijzigde plannen en de gevolgen
Vanwege opgekomen verhuisplannen de planning drastisch omgegooid: het gaat een demontabele (in goed engels knock-down) Roubo werkbank worden. En wel als volgt: het werkblad gaat bestaan uit 2 delen. De lange stretchers (leggers?) worden demontabel. Daarbij maak ik gebruik van een techniek die in Yt wordt getoond door Rex Krueger v.a. 7:45.
De korte stretchers worden vast verbonden met de poten, maar ik ga kijken of de zwaartekracht icm het gewicht van het werkblad (80 – 90 kg) voldoende is om hem op zijn plaats te houden.
Eerste ‘slachtoffer ‘ van dit plan is de split-top: dat werd mij te ingewikkeld in combinatie met het demontabel zijn. De volgende wijziging was de uitbreiding van een van beide delen van 32 naar 40 cm voor zowel onder- als bovenblad.
Een andere wijziging is dat, waar ik eerst gebruik zou maken van pallethout voor poten en leggers, ik daarvoor balken en planken ga gebruiken die ik gekregen heb van de oom van mijn vrouw.
Verbreden werkblad
Vanwege het wegvallen van de split-top ga ik een van beide werkbladdelen verbreden van 32 tot ruim 40 cm. Bij het verkregen hout zaten een paar balken die perfect geschikt waren hiervoor. Dezen heb ik verlijmd aan het deel dat bestond uit verlijmde CLS-en
Zoals te zien is kom ik daardoor war breedte te kort voor het boven werkblad
Gelukkig had ik nog genoeg materiaal over om ook dit te tackelen (met één dikke balk en 2 smallere latjes).
Verlijmen onder- en bovenbladen
Vanwege de grotere oppervlakte overgeschakeld van de kleine smalle roller naar een bredere lakroller. Man, man, man, wat een verbetering bij het verlijmen! De schuimroller bewoog alle kanten op (waaronder gelukkig de goede
) maar deze lakroller gaat als een speer.
In een paar minuten klaar met lijmen dus nog genoeg tijd voor het in de klemmen zetten
Bij het verbreden van het bovenblad er bewust voor gekozen om het bovenblad iets breder te maken dan het onderblad: 2 cm schaaft makkelijker weg dan 8 cm
Na het schaven (voor de nieuwsgierigen: een Stanley SB3 uit Engeland)
Voor het schaven dankbaar gebruik gemaakt van het gegeven dat ik 2 Workmate’s heb
De combi workmate’s (bijna 80 cm) en werkblad (40 cm) resulteerde in een gezamenlijke hoogte van 107 cm
Vanwege het wegvallen van de split-top ga ik een van beide werkbladdelen verbreden van 32 tot ruim 40 cm. Bij het verkregen hout zaten een paar balken die perfect geschikt waren hiervoor. Dezen heb ik verlijmd aan het deel dat bestond uit verlijmde CLS-en
Zoals te zien is kom ik daardoor war breedte te kort voor het boven werkblad
Gelukkig had ik nog genoeg materiaal over om ook dit te tackelen (met één dikke balk en 2 smallere latjes).
Verlijmen onder- en bovenbladen
Vanwege de grotere oppervlakte overgeschakeld van de kleine smalle roller naar een bredere lakroller. Man, man, man, wat een verbetering bij het verlijmen! De schuimroller bewoog alle kanten op (waaronder gelukkig de goede
) maar deze lakroller gaat als een speer.In een paar minuten klaar met lijmen dus nog genoeg tijd voor het in de klemmen zetten
Bij het verbreden van het bovenblad er bewust voor gekozen om het bovenblad iets breder te maken dan het onderblad: 2 cm schaaft makkelijker weg dan 8 cm
Na het schaven (voor de nieuwsgierigen: een Stanley SB3 uit Engeland)
Voor het schaven dankbaar gebruik gemaakt van het gegeven dat ik 2 Workmate’s heb
De combi workmate’s (bijna 80 cm) en werkblad (40 cm) resulteerde in een gezamenlijke hoogte van 107 cm
Ondanks deze ergonomisch niet optimale werkhoogte (ik ben 1,83 m) ging het schaven vrij soepeltjes. Zo lang het geen uren duurt is schaven op spierkracht ipv verplaatsen van lichaamsgewicht (wat een stuk lichter werkt) geen probleem is mijn ondervinding. Resultaat is (naast het gewenste schaafresultaat) uiteraard schaafkrullen
Resultaat na verbreden bovenblad, verlijmen onder- en bovenblad en het schaven van het overschot
Het eindresultaat van beide delen gecombineerd lijkt niet onaardig
Alleen zit er een dikke naad tussen beide werkblad delen
Close-up van de naad
Oorzaak zit hem in de aanname dat de gebuikte balken haaks waren en zo zijn gebleven na het schaven en verlijmen
Maar als niets haaks is, wat neem je dan als referentie? De eerste gedachte was om de hoogte referentie te maken.
Voor het controleren op het in één vlak liggen van voor tot achter een paar winding sticks gemaakt: 2 gelijke palletbalkjes aan beide kanten door de zaagtafel gehaald en zodoende beide zijden ‘geschaafd’ en gelijke dikte gemaakt. Vervolgens voorzien van wat maskeertape voor het verschil voor- en achter en markering van (ongeveer) het midden
Waarna bleek dat voor – en achterzijde van het werkblad niet in één lijn lagen
Resultaat na verbreden bovenblad, verlijmen onder- en bovenblad en het schaven van het overschot
Het eindresultaat van beide delen gecombineerd lijkt niet onaardig
Alleen zit er een dikke naad tussen beide werkblad delen
Close-up van de naad
Oorzaak zit hem in de aanname dat de gebuikte balken haaks waren en zo zijn gebleven na het schaven en verlijmen
Maar als niets haaks is, wat neem je dan als referentie? De eerste gedachte was om de hoogte referentie te maken.
Voor het controleren op het in één vlak liggen van voor tot achter een paar winding sticks gemaakt: 2 gelijke palletbalkjes aan beide kanten door de zaagtafel gehaald en zodoende beide zijden ‘geschaafd’ en gelijke dikte gemaakt. Vervolgens voorzien van wat maskeertape voor het verschil voor- en achter en markering van (ongeveer) het midden
Waarna bleek dat voor – en achterzijde van het werkblad niet in één lijn lagen
Bijlagen
(veel) Schaven
Vervolgens aan het schaven waarbij ik, naast de SB3, gebruik heb gemaakt van een reischaaf
De vorige eigenaar had hem (gelukkig voor mij) weg gelegd met een vlijmscherpe beitel waardoor het schaven geweldig fijn verliep. Het afstellen van de schaafdiepte was in het begin overigens nog wel een zaak van oefenen: bij het vast zetten van de beitel (door aankloppen van het houtje) heeft de beitel de neiging om net weer iets dieper te gaan. Met als gevolg een te grove afstelling. Voor mij werkte het het beste om de schaaf op het hout te zetten, de beitel vervolgens zachtjes op het hout te plaatsen (= 0 mm schaafdiepte) en vervolgens het houtje voorzichtig aan te kloppen. Niet dat dit elke keer direct het gewenste resultaat had, maar op deze manier kwam ik er uiteindelijk wel.
Omdat de winding sticks wel laten zien of je in één vlak zit, maar niet of er hoogteverschil in zit heb ik daarnaast gebruik gemaakt van een lange (1,6 m) rei. Hier beiden (rei en reischaaf)
De rei gebruikte ik volgens de (bij gebrek aan de juiste naam) bij de wiebel-wabbel methode: als er hoogteverschil is dan ligt de rei niet vlak maar wiebelt op het hoogste punt
Bij het schaven liep ik nog tegen een praktisch probleempje op: door de lengte van de reischaaf kwam kon ik het laatste deel niet schaven omdat daar een kast stond. Verplaatsen van het werkblad was door ruimtegebrek geen optie meer. Praktische problemen vragen om een praktische oplossing. Dus: lade (was alleen een klep) open, het gereedschp er uit en voilá, ik kon weer verder
Uiteindelijk lukte het om beide vlakken recht te maken. Om vervolgens tot de ontdekking tot de ontdekking te komen dat de naad was gebleven: 2 vlakken liggen niet persé ook in het zelfde vlak. De oplossing was het gebruiken van boven- of onderzijde als referentievlak en daar de zijkanten op af te richten. Eerst de bovenkant als referentie genomen. Maar helaas is ook die door al het verlijmen niet vlak meer ☹ waardoor ook nu de naad bleef. Uiteindelijk de onderkant (die veel rechter is) als referentievlak gekozen en dat werkte uiteindelijk. Overigens is het telkens neerleggen (voor de controle) en het weer rechtop zetten (voor het schaven) bij balken van 40 en 50 kg een behoorlijke lichaamstraining. Neem daarbij dat, op zijn tijd, de balken ook nog eens van plaats moesten worden verwisseld dan is het feestje helemaal compleet.
Naast de al eerder genoemde middelen heb ik ook veelvuldig gebruik gemaakt van een werklamp (onder de tafel houden om te naden beter te kunnen zien), een (als ik het goed heb) zoetschaaf (de houten schaaf naast de reischaaf). Als het inderdaad een zoetschaaf is dan kan deze, vanwege de forse afstelling (heb ik gebruikt om snel veel weg te nemen kan hij, wellicht beter een stoutschaaf worden genoemd. Als laatste een veel ge(mis)bruikte houten hamer voor het aantikken of losmaken van de beitel in de houten schaven.
Als alternatief voor de winding sticks ben ik op zeker moment over gegaan op het gebruik van een winkelhaak omdat ik daarmee zowel haaksheid als overtollig hout vast kon stellen.
Als laatste heb ik ook nog gebruik gemaakt van een pasje (dikte 0,75 mm) om na te gaan waar in de naad (hoe diep) er nog teveel hout zat.
Waar ik op zeker moment trots op was, waren (naarmate ik dichter bij het gewenste eindresultaat kwam) de mooie dunnen houtkrullen die de reischaaf produceerde.
Vaak gezien in Yt maar nooit gedacht dat ik die zo snel al zelf zou kunnen produceren.
Mede omdat ik, zoals mijn vrouw het noemt, achterstevoren denk (bv. pas als laatste het goed referentievlak kiezen), was het was al met al veel schaafwerk. Met als voordeel dat ik nu veel beter kan schaven dan voordat ik hier aan begon. Al dat schaven resulteerde in 2 (flink aangedrukte) emmers met schaafkrullen
Goed voor het starten van een kampvuurtje.
En dan het eindresultaat (tot zo ver)
Vervolgens aan het schaven waarbij ik, naast de SB3, gebruik heb gemaakt van een reischaaf
De vorige eigenaar had hem (gelukkig voor mij) weg gelegd met een vlijmscherpe beitel waardoor het schaven geweldig fijn verliep. Het afstellen van de schaafdiepte was in het begin overigens nog wel een zaak van oefenen: bij het vast zetten van de beitel (door aankloppen van het houtje) heeft de beitel de neiging om net weer iets dieper te gaan. Met als gevolg een te grove afstelling. Voor mij werkte het het beste om de schaaf op het hout te zetten, de beitel vervolgens zachtjes op het hout te plaatsen (= 0 mm schaafdiepte) en vervolgens het houtje voorzichtig aan te kloppen. Niet dat dit elke keer direct het gewenste resultaat had, maar op deze manier kwam ik er uiteindelijk wel.
Omdat de winding sticks wel laten zien of je in één vlak zit, maar niet of er hoogteverschil in zit heb ik daarnaast gebruik gemaakt van een lange (1,6 m) rei. Hier beiden (rei en reischaaf)
De rei gebruikte ik volgens de (bij gebrek aan de juiste naam) bij de wiebel-wabbel methode: als er hoogteverschil is dan ligt de rei niet vlak maar wiebelt op het hoogste punt
Bij het schaven liep ik nog tegen een praktisch probleempje op: door de lengte van de reischaaf kwam kon ik het laatste deel niet schaven omdat daar een kast stond. Verplaatsen van het werkblad was door ruimtegebrek geen optie meer. Praktische problemen vragen om een praktische oplossing. Dus: lade (was alleen een klep) open, het gereedschp er uit en voilá, ik kon weer verder
Uiteindelijk lukte het om beide vlakken recht te maken. Om vervolgens tot de ontdekking tot de ontdekking te komen dat de naad was gebleven: 2 vlakken liggen niet persé ook in het zelfde vlak. De oplossing was het gebruiken van boven- of onderzijde als referentievlak en daar de zijkanten op af te richten. Eerst de bovenkant als referentie genomen. Maar helaas is ook die door al het verlijmen niet vlak meer ☹ waardoor ook nu de naad bleef. Uiteindelijk de onderkant (die veel rechter is) als referentievlak gekozen en dat werkte uiteindelijk. Overigens is het telkens neerleggen (voor de controle) en het weer rechtop zetten (voor het schaven) bij balken van 40 en 50 kg een behoorlijke lichaamstraining. Neem daarbij dat, op zijn tijd, de balken ook nog eens van plaats moesten worden verwisseld dan is het feestje helemaal compleet.
Naast de al eerder genoemde middelen heb ik ook veelvuldig gebruik gemaakt van een werklamp (onder de tafel houden om te naden beter te kunnen zien), een (als ik het goed heb) zoetschaaf (de houten schaaf naast de reischaaf). Als het inderdaad een zoetschaaf is dan kan deze, vanwege de forse afstelling (heb ik gebruikt om snel veel weg te nemen kan hij, wellicht beter een stoutschaaf worden genoemd
. Als laatste een veel ge(mis)bruikte houten hamer voor het aantikken of losmaken van de beitel in de houten schaven.Als alternatief voor de winding sticks ben ik op zeker moment over gegaan op het gebruik van een winkelhaak omdat ik daarmee zowel haaksheid als overtollig hout vast kon stellen.
Als laatste heb ik ook nog gebruik gemaakt van een pasje (dikte 0,75 mm) om na te gaan waar in de naad (hoe diep) er nog teveel hout zat.
Waar ik op zeker moment trots op was, waren (naarmate ik dichter bij het gewenste eindresultaat kwam) de mooie dunnen houtkrullen die de reischaaf produceerde.
Vaak gezien in Yt maar nooit gedacht dat ik die zo snel al zelf zou kunnen produceren.
Mede omdat ik, zoals mijn vrouw het noemt, achterstevoren denk (bv. pas als laatste het goed referentievlak kiezen), was het was al met al veel schaafwerk. Met als voordeel dat ik nu veel beter kan schaven dan voordat ik hier aan begon. Al dat schaven resulteerde in 2 (flink aangedrukte) emmers met schaafkrullen
Goed voor het starten van een kampvuurtje.
En dan het eindresultaat (tot zo ver)
In de herhaling: let op de basis
Dacht ik eindelijk een stap verder te kunnen, blijken beide delen toch niet goed aan te sluiten aan te sluiten: het lijkt wel alsof ze scheluw zijn. Dus de schaaf er maar weer bij in een poging dit te verhelpen. Mar wat ik ook (voorzichtig en met kleine beetjes) schaaf: het probleem blijft. Totdat ik bedenk om de basis (de 2 schragen waarop beide delen liggen te controleren op het parallel liggen van beide liggers. En dan komt de aap uit de mouw: de betonvloer loopt niet volkomen waterpas waardoor 1 van beide poten van de ene schraag lager staat dan die van de andere. Na verhogen van de te laag staande poot is het probleem opgelost. Tenminste: daar waar ik niet geschaafd heb…. Dus maar een paar ‘pleisters’ geplakt
waarna beide delen alsnog keurig in één vlak liggen.
Dacht ik eindelijk een stap verder te kunnen, blijken beide delen toch niet goed aan te sluiten aan te sluiten: het lijkt wel alsof ze scheluw zijn. Dus de schaaf er maar weer bij in een poging dit te verhelpen. Mar wat ik ook (voorzichtig en met kleine beetjes) schaaf: het probleem blijft. Totdat ik bedenk om de basis (de 2 schragen waarop beide delen liggen te controleren op het parallel liggen van beide liggers. En dan komt de aap uit de mouw: de betonvloer loopt niet volkomen waterpas waardoor 1 van beide poten van de ene schraag lager staat dan die van de andere. Na verhogen van de te laag staande poot is het probleem opgelost. Tenminste: daar waar ik niet geschaafd heb…. Dus maar een paar ‘pleisters’ geplakt
waarna beide delen alsnog keurig in één vlak liggen.
Volgende etappe: verbinden van beide werkblad delen
Maar omdat het een demontabele werkbank wordt zodanig verbinden dat ze ook weer uit elkaar kunnen. Om dit te bereiken ga ik deuvels gebruiken en eierkistsluitingen. Voor het maken van de gaten dacht ik gebruik te maken van een nieuw deuvelhulpstuk van Parkside (Lidl).
Helaas blijkt dit een waardeloos prutsding te zijn: het plastic dat de bus bevat is zo slap dat het makkelijk met de hand bewogen kan worden.
En dat doet het boortje vervolgens overduidelijk met de bus. Alsof dat nog niet voldoende is komt de bus tijdens het boren omhoog waardoor van de twijfelachtige nauwkeurigheid al helemaal niets meer over blijft. Resultaat:
Waar ik doorgaans redelijk tot erg tevreden ben over Parkside kan deze dus linea recta terug.
Met wat correctie (met de hand wat ‘bijboren’) ziet het er alsnog veelbelovend uit
In dat opzicht scheelt het dat het niet als verbinding bedoeld is maar om beide werkblad delen uit te richten tov elkaar.
Voor de rest behelp ik mij met een deuvelhulpstuk van de kringloop.
Om hem te kunnen gebruiken verwijder ik de schroef en zet hem vast met 2 snelspanklemmen
Dit werkt weliswaar iets beter dan de Parkside deuvelhulp, maar niet veel. Iets wat ik dit hulpstuk niet helemaal kwalijk kan nemen omdat het voor mijn gevoel niet voor dit soort gebruik bedoeld is. Desondanks: tijd om een goed deuvel-hulpstuk te kopen, al helpt mij dat hier niet meer.
Vervolgens passen en op maat zagen van de deuvel
Om de passing van de deuvel wat makkelijker te laten verlopen rond ik de top
Daarnaast verruim ik het gat aan de ontvangende kant wat
Maar omdat het een demontabele werkbank wordt zodanig verbinden dat ze ook weer uit elkaar kunnen. Om dit te bereiken ga ik deuvels gebruiken en eierkistsluitingen. Voor het maken van de gaten dacht ik gebruik te maken van een nieuw deuvelhulpstuk van Parkside (Lidl).
Helaas blijkt dit een waardeloos prutsding te zijn: het plastic dat de bus bevat is zo slap dat het makkelijk met de hand bewogen kan worden.En dat doet het boortje vervolgens overduidelijk met de bus. Alsof dat nog niet voldoende is komt de bus tijdens het boren omhoog waardoor van de twijfelachtige nauwkeurigheid al helemaal niets meer over blijft. Resultaat:
Waar ik doorgaans redelijk tot erg tevreden ben over Parkside kan deze dus linea recta terug.
Met wat correctie (met de hand wat ‘bijboren’) ziet het er alsnog veelbelovend uit
In dat opzicht scheelt het dat het niet als verbinding bedoeld is maar om beide werkblad delen uit te richten tov elkaar.
Voor de rest behelp ik mij met een deuvelhulpstuk van de kringloop.
Om hem te kunnen gebruiken verwijder ik de schroef en zet hem vast met 2 snelspanklemmen
Dit werkt weliswaar iets beter dan de Parkside deuvelhulp, maar niet veel. Iets wat ik dit hulpstuk niet helemaal kwalijk kan nemen omdat het voor mijn gevoel niet voor dit soort gebruik bedoeld is. Desondanks: tijd om een goed deuvel-hulpstuk te kopen, al helpt mij dat hier niet meer.
Vervolgens passen en op maat zagen van de deuvel
Om de passing van de deuvel wat makkelijker te laten verlopen rond ik de top
Daarnaast verruim ik het gat aan de ontvangende kant wat
Dat blijkt te werken
Bij het uit elkaar halen blijkt waarom de paspinnen (deuvels) gelijmd moeten worden: de rechter blijft steken in de ontvangende kant
Met negatieve gevolgen voor de deuvel
Maar een nieuwe is snel gemaakt waarna ik beiden verlijm.
Bij het uit elkaar halen blijkt waarom de paspinnen (deuvels) gelijmd moeten worden: de rechter blijft steken in de ontvangende kant
Met negatieve gevolgen voor de deuvel
Maar een nieuwe is snel gemaakt waarna ik beiden verlijm.
Vragen voor het vervolg
Als vervolg dacht ik oorspronkelijk om nog 3 deuvels te plaatsen. Alleen merkte ik bij het uit elkaar halen dat dit de nodige moeite kostte. Ik vraag mij dan ook af of het er bij maken van nog eens 3 pasdeuvels niet teveel van het goede is. Het moet tenslotte niet alleen ik elkaar passen, maar ook uit elkaar te halen zijn.
Daarnaast vraag ik mij af of het geheel (met alleen deuvels en 2 eierkistsluitingen) stevig genoeg is om het werkblad te dragen. Ik voorkom graag dat de deuvels en/of de (bevestiging van) de eierkistsluitingen het begeeft en ik zo'n 80 kg op mijn voeten of benen krijg.
Maak ik mij zorgen om niets of is het beter om het ontwerp nog wat meer aan te passen en 2 extra dwarsleggers te maken direct onder het werkblad? Hoe kijken jullie hier tegen aan?
Als vervolg dacht ik oorspronkelijk om nog 3 deuvels te plaatsen. Alleen merkte ik bij het uit elkaar halen dat dit de nodige moeite kostte. Ik vraag mij dan ook af of het er bij maken van nog eens 3 pasdeuvels niet teveel van het goede is. Het moet tenslotte niet alleen ik elkaar passen, maar ook uit elkaar te halen zijn.
Daarnaast vraag ik mij af of het geheel (met alleen deuvels en 2 eierkistsluitingen) stevig genoeg is om het werkblad te dragen. Ik voorkom graag dat de deuvels en/of de (bevestiging van) de eierkistsluitingen het begeeft en ik zo'n 80 kg op mijn voeten of benen krijg.
Maak ik mij zorgen om niets of is het beter om het ontwerp nog wat meer aan te passen en 2 extra dwarsleggers te maken direct onder het werkblad? Hoe kijken jullie hier tegen aan?
Mooi verslag dit, leuk om alles te lezen met alle tegenslagenen en oplossingen. Het is een herkenbaar leerproces.
Weinig punten om uit te lijnen, maar wel stevigheid. De kanten van het ontvangende gat iets afschuinen om het zelfuitlijnend te maken.
Die kistsluitingen zijn er alleen om de zaak op z'n plek te houden, niet voor structurele stijfheid.
Heel herkenbaar. Bij het voorbereiden van de balken en lijmen ervan tot het blad van mijn werkbank heb ik ook fouten gemaakt en veel met de hand moeten schaven om dat te herstellen. Goede voorbereiding is het halve werk. Ik zou het nu heel anders aanpakken. Die extra moeite was dus het leergeld.
Hoe meer paspennen, hoe moeilijker het is om het recht uit te lijnen. Maar ik snap je overweging dat drie deuvels niet voldoende zijn om het gewicht van het blad te houden, afgaande op de foto in #91. Ik zou daar wel steviger spul voor gebruiken als je het als één geheel wilt laten voelen. Je kan de deuvels vervangen door twee of drie ingelijmde pennen van 10 cm. breed. en een forse diepte in het werkblad. Of deuvels formaat bezemsteel en tot halverwege de breedte van een bladdeel erin.
Weinig punten om uit te lijnen, maar wel stevigheid. De kanten van het ontvangende gat iets afschuinen om het zelfuitlijnend te maken.
Die kistsluitingen zijn er alleen om de zaak op z'n plek te houden, niet voor structurele stijfheid.
Je bevestigd in ieder geval mijn vermoeden dat een paar deuvels van 10 mm onvoldoende zijn. Ik heb beuken stokken van 20 mm doorsnee. Alleen voorzie ik daarmee nog meer moeilijkheden dan met die van 10 mm omdat ik dan 2x met de hand diepe rechte gaten moet maken die ook nog eens perfect in elkaars verlengde moeten liggen. In dat opzicht lijken mij 2 extra dwarsleggers een stuk makkelijker en betrouwbaarder.
Zo zie ik het weliswaar ook, maar ben bang dat de 2 helften uit elkaar kunnen schuiven als er iets gebeurt met de bevestiging van de eierkistsluitingen. Geen idee of dat een reëele kans is of te ver gezocht.
Dan zouden 2 of 3 van die sluitingen moeten falen, én de twee helften à 40-50 kg. verder uit elkaar moeten schuiven dan de lengte van de pennen. Nog een reden om wat langere pennen te gebruiken.
Ik zou twee brede pennen maken, zoals ik zei, zo'n 10 cm. lang, een paar centimeter dik (zo dik als je kan), en een goede 10 cm. in het ontvangende deel. Dat is nog goed recht uit te hakken met de hand, maar de twee pennen geven dan behoorlijk wat sterkte bij een foutje (mits de nerfrichting van de pennen haaks op het blad staat).
Zal om te beginnen kijken of ik een 20 mm boor heb die lang genoeg is. Mijn forstner boren halen dat in ieder geval niet. Maar wellicht dat ik het met een speedboor red. Die is ook ieder geval ook voorradig.
Dat is in ieder geval wel zo.
Een hulpstuk om mooi haaks gaten te boren.
2 stukjes hout haaks op elkaar en je kan recht boren.
Voor een speedboor zal dit niet echt werken.
Omdat ik al eerder was begonnen met de voorbereiding van 5 deuvels als richtpennen dit eerst af gemaakt waarbij ik ervoor gezorgd heb dat de deuvels goed haaks stonden. Vervolgens de deuvels ingesmeerd met bijenwas om het glijden te vergemakkelijken. Resultaat was boven verwachting: in één keer goed waarbij ook het uit elkaar halen soepel genoeg verliep. Is ten slotte niet iets wat dagelijks gedaan moet worden.
@Paul90: zoeken leverde grenen rondhout van 20 mm en (bijna) 29 mm op, naast het 20 mm beukenhouten rondhout. Inspectie van de boren leverde (boven de 20 mm) alleen speedboren op maar geen rond de 29 mm (32 mm was mij te ruim). In het 20 mm formaat vond ik, naast een speedboor, ook een metaalboor. Waarmee de keus viel op gebruik maken van het beuken rondhout.
@Handtools only: die tip had ik al eens gezien. Maar ik heb het iets anders aangepakt: eerst met de deuveljig een gat van 6 mm voor geboord en vervolgens uit de hand met de 20 mm na geboord. Vervolgens gecontroleerd op haaksheid en waar nodig het gat wat geruimd in de goede richting. Verruimen was sowieso nodig omdat het rondhout niet exact 20 maar ‘ergens tussen 20 en 20,5 mm’.
Vanwege de 20 mm het aantal verdubbeld tot 4 stuks. Inmiddels verlijmd.
Nu nog ergens een puntenslijper voor 20 mm zien te scoren. Daarna de ontvangende kant voorbereiden en passen.
@Paul90: zoeken leverde grenen rondhout van 20 mm en (bijna) 29 mm op, naast het 20 mm beukenhouten rondhout. Inspectie van de boren leverde (boven de 20 mm) alleen speedboren op maar geen rond de 29 mm (32 mm was mij te ruim). In het 20 mm formaat vond ik, naast een speedboor, ook een metaalboor. Waarmee de keus viel op gebruik maken van het beuken rondhout.
@Handtools only: die tip had ik al eens gezien. Maar ik heb het iets anders aangepakt: eerst met de deuveljig een gat van 6 mm voor geboord en vervolgens uit de hand met de 20 mm na geboord. Vervolgens gecontroleerd op haaksheid en waar nodig het gat wat geruimd in de goede richting. Verruimen was sowieso nodig omdat het rondhout niet exact 20 maar ‘ergens tussen 20 en 20,5 mm’.
Vanwege de 20 mm het aantal verdubbeld tot 4 stuks. Inmiddels verlijmd.
Nu nog ergens een puntenslijper voor 20 mm zien te scoren
. Daarna de ontvangende kant voorbereiden en passen.De puntenslijper is uiteindelijk de schaaf geworden. Het bijpunten van de deuvels bleek het kleinste van wat nog gebeuren moest. Ik kwam namelijk tot de schokkende ontdekking dat houtbewerken geen 2- maar een 3-dimensionaal gebeuren is 
. Ik had wel gecontroleerd op haaksheid in het liggende vlak, maar niet haaks daar op. Na controle bleken (uiteraard ) alle 4 de grote deuvels uit het lood te staan. Links de ergste. Zoals aan de rechtse is te zien ben ik daarna flink met de schaaf bezig geweest. Met als gevolg dat ze weer keurig ‘in de haak’ zijn.
Bijkomend verschijnsel is wel dat de deuvels inmiddels meer weg hebben van wortels
Maar goed, na deze schokkende ontdekking en de gevolgen daarvan gecorrigeerd te hebben kon ik alsnog door naar het onderdeel ‘voorbereiden ontvangende kant’.
Om ervoor te zorgen dat de gaten voor de deuvels nu haaks worden geboord de tip van @Handtools only maar opgevolgd en het hulpstuk gemaakt
Bij het uitproberen bleek de 20 mm metaalboor zich toch niet zo makkelijk in een hoekje te laten drukken: hij sprong en danste heen en weer. Om dat te voorkomen een klein 6 mm gaatje geboord, deze met een verzinkboor wat groter gemaakt waarna het boren met de mal van een leien dakje ging. Bij controle na het boren bleken ze alle 4 aan alle kanten haaks te zijn!
Niet dat iemand er later wat van ziet, maar de ontvangende kant met de frees netjes wat afgerond
De 1e passing ging goed… tot 2,5 cm voor de finish. Zoals te zien is op de foto liep de 2e paspin scheef.
Na (een aantal maal) het gat wat opgeruimd te hebben ging het wel beter, maar nog niet helemaal je-van_het. In eens ging er een lampje branden: de deuvels waren niet exact 20 mm maar soms wat groter. Dat maar eens controleren en jawel: sommigen waren te dik.
Na ook dit overal gecontroleerd en waar nodig aangepast te hebben zag het er uit als een kluisdeur
Die zich uiteindelijk ook netjes liet sluiten. Het overeind zetten om de eierkistsluitingen te bevestigingen was vanwege het gewicht wel ‘een dingetje’. Maar het is gelukt.
Ook aan de bovenkant is geen naad te zien
Volgende etappes zijn het (eindelijk!) afzagen van de overtollige einden en het schaven van het werkblad. Want ondanks alle moeite die ik heb genomen is er een hoogteverschil van zo’n 3 mm en dat is mij teveel.
. Ik had wel gecontroleerd op haaksheid in het liggende vlak, maar niet haaks daar op. Na controle bleken (uiteraard ) alle 4 de grote deuvels uit het lood te staan. Links de ergste. Zoals aan de rechtse is te zien ben ik daarna flink met de schaaf bezig geweest. Met als gevolg dat ze weer keurig ‘in de haak’ zijn. Bijkomend verschijnsel is wel dat de deuvels inmiddels meer weg hebben van wortels
Maar goed, na deze schokkende ontdekking en de gevolgen daarvan gecorrigeerd te hebben kon ik alsnog door naar het onderdeel ‘voorbereiden ontvangende kant’.
Om ervoor te zorgen dat de gaten voor de deuvels nu haaks worden geboord de tip van @Handtools only maar opgevolgd en het hulpstuk gemaakt
Bij het uitproberen bleek de 20 mm metaalboor zich toch niet zo makkelijk in een hoekje te laten drukken: hij sprong en danste heen en weer. Om dat te voorkomen een klein 6 mm gaatje geboord, deze met een verzinkboor wat groter gemaakt waarna het boren met de mal van een leien dakje ging. Bij controle na het boren bleken ze alle 4 aan alle kanten haaks te zijn!
Niet dat iemand er later wat van ziet, maar de ontvangende kant met de frees netjes wat afgerond
De 1e passing ging goed… tot 2,5 cm voor de finish. Zoals te zien is op de foto liep de 2e paspin scheef.
Na (een aantal maal) het gat wat opgeruimd te hebben ging het wel beter, maar nog niet helemaal je-van_het. In eens ging er een lampje branden: de deuvels waren niet exact 20 mm maar soms wat groter. Dat maar eens controleren en jawel: sommigen waren te dik.
Na ook dit overal gecontroleerd en waar nodig aangepast te hebben zag het er uit als een kluisdeur
Die zich uiteindelijk ook netjes liet sluiten. Het overeind zetten om de eierkistsluitingen te bevestigingen was vanwege het gewicht wel ‘een dingetje’. Maar het is gelukt.
Ook aan de bovenkant is geen naad te zien
Volgende etappes zijn het (eindelijk!) afzagen van de overtollige einden en het schaven van het werkblad. Want ondanks alle moeite die ik heb genomen is er een hoogteverschil van zo’n 3 mm en dat is mij teveel.
Al een tijd niet toegekomen aan schrijven maar er is al wel het nodige gebeurt. Als eerste gewerkt aan het wegwerken van het hoogteverschil. Zoals hier is te zien schijnt er nogal wat licht onder de rei door.
Ik vermoed dat ik bij het vlak maken van de zijkanten (waar de beide delen tegen elkaar aan zitten) vergeten heb om de haaksheid tov het werkblad in het oog te houden. Maar aangezien paspennen en gaten er al in zitten is aanpassen van de verticale vlakken geen haalbare kaart meer. Dus aan de slag en schaven maar. Omdat het verschil vrij groot is (niet zoals eerder geschat 3, maar wel 5 mm) eerst met de elektrische handschaaf. Maar daar toch vrij snel weer mee gestopt omdat ik door gebrek aan ervaring bang ben te lang door te gaan. Zoiets als snoeien waarbij ik pas eindig op 5 cm boven de grond. Zoiets als dit dus:
Maar na een uurtje of 8 schaven en nog steeds een aanzienlijk hoogteverschil begin ik er over te denken om een oproepje te plaatsen in DTV naar een HH. Tot ik uit dit filmpje
van Rex Krueger begreep dat een scrub plane (roffelschaaf) niet zo zeer een specifieke schaaf is maar vooral een specifiek (namelijk iets gebogen) geslepen schaafijzer is. En laat ik daarvoor nu nog een slachtoffer op de plank hebben staan! Namelijk deze schaaf
waarvan ik het ijzer zo slijp
waarna de krullen er ineens (relatief) af vliegen. En een uurtje of 4 schaven Met deze schaaf en de daarvoor al gebruikte schaven, gevolgd door schuren met de bandschuurmachine \heb ik dan uiteindelijk het beoogde vlakke werkblad.
In post #71 geef ik aan dat ik hoop dat er 2,5 cm van de 3 cm over blijven. Maar vanwege de extra afgenomen 5 mm blijven er uiteindelijk nog 2 cm van over. Samen met de 8 cm van het zachthouten onderdeel bij elkaar nog steeds een respectabele 10 cm met een (geschat) gezamenlijk gewicht van zo’n 80 kg.
Ik vermoed dat ik bij het vlak maken van de zijkanten (waar de beide delen tegen elkaar aan zitten) vergeten heb om de haaksheid tov het werkblad in het oog te houden. Maar aangezien paspennen en gaten er al in zitten is aanpassen van de verticale vlakken geen haalbare kaart meer. Dus aan de slag en schaven maar. Omdat het verschil vrij groot is (niet zoals eerder geschat 3, maar wel 5 mm) eerst met de elektrische handschaaf. Maar daar toch vrij snel weer mee gestopt omdat ik door gebrek aan ervaring bang ben te lang door te gaan. Zoiets als snoeien waarbij ik pas eindig op 5 cm boven de grond. Zoiets als dit dus:
Maar na een uurtje of 8 schaven en nog steeds een aanzienlijk hoogteverschil begin ik er over te denken om een oproepje te plaatsen in DTV naar een HH. Tot ik uit dit filmpje
waarvan ik het ijzer zo slijp
waarna de krullen er ineens (relatief) af vliegen. En een uurtje of 4 schaven Met deze schaaf en de daarvoor al gebruikte schaven, gevolgd door schuren met de bandschuurmachine \heb ik dan uiteindelijk het beoogde vlakke werkblad.
In post #71 geef ik aan dat ik hoop dat er 2,5 cm van de 3 cm over blijven. Maar vanwege de extra afgenomen 5 mm blijven er uiteindelijk nog 2 cm van over. Samen met de 8 cm van het zachthouten onderdeel bij elkaar nog steeds een respectabele 10 cm met een (geschat) gezamenlijk gewicht van zo’n 80 kg.