Hey René,
Ik heb enorm genoten van je filmpjes en foto's. Ik ben nog steeds onder de indruk van wat je hier allemaal in elkaar hebt gezet. Het is een complex project met een grote variatie aan verbindingen. Je mag terecht trots zijn op wat je hier gepresteerd hebt. Voor iemand die chaotisch is, heb je toch maar mooi even dit kistje uit je mouw geschud. Geeft ook niet dat het niet allemaal perfect past, het gaat om de weg die je hebt afgelegd. Die talloze verbindingen, telkens opnieuw hindernissen nemen, oplossingen zoeken. Zoals je zelf aangeeft, het kistje moet niet in elkaar zitten om van een geslaagd project te spreken.
Misschien is het goed om het voorlopig even aan de kant te laten liggen. Tijd voor wat eenvoudiger "rechttoe-rechtaan" projectjes. Zo'n mooie beitelhouder zoals van Roeland lijkt wel leuk
Als je wat eenvoudiger dingen tot een goed einde brengt, mede dankzij alle ervaring van het kissie, komt het zelfvertrouwen terug. Je hebt dan ook wat meer "kilometers in de benen", waardoor alles wat beter gaat. Mijn vuistregel is steeds: "de eerste duizend zijn de moeilijkste", je eerste waren al behoorlijk goed, dus het kan enkel beter gaan.
Wat Roeland schreef is voor mij ook herkenbaar, te veel machine-denken. Niks mis met machines, maar handmatig kan je vaak beter uit de voeten. Vooral voor dit soort werk. Ik betrap mezelf er vaak op dat ik dingen te exact wil maken, waardoor ik vaak geen stap verder kom. Het leuke aan hout, in tegenstelling tot metaal, is net dat het niet perfect moet zijn.
Ik kijk in elk geval al uit naar je volgende project, laat maar weten wat het wordt, als het eenvoudig genoeg is spring ik mee op de kar en wordt het toch weer een groepsproject ;-)