Je grootste blunder

[Jesse]

Jaren geleden tijdens de werkplaats te bouwen stond er een fiets naast mijn werkbankje. De steen die ik wou slijpen met een diamant schijf van 2200 watt ging mooi doormidden. Ik legde de grote slijptol op de bagagedrager van de fiets. Hij was nog aan uitlopen en viel eraf... Uit reactie wou ik hem opvangen... werd ziekenhuis met 3 dikke hechtingen zonder verdoving, geen gevoel meer in me linker pink nu.

Blunder: JA.
Maar zo leer je dat je ronddraaiend gereedschappen gewoon gevaarlijk zijn en je uit moet kijken al lijkt zo'n machine soms onschuldig.

 

[Hein5689]

Dat zijn dingen die gebeuren, ik heb door (gelukkig beperkte) schade en schande geleerd dat als iets valt het te laten vallen. Zoveel vingers heb ik niet ;-) oh ja, en veiligheidsschoenen zijn ook wel prettig.

 

[burley]

Geniaal topic! Genoten van alle mooie verhalen! Dus nu ook mijn bijdrage.

Een paar jaar geleden was ik in de werkplaats van mijn toenmalige compagnon bezig, het was vroeg en ik had bijzonder weinig geslapen.
Ik was dus nog een beetje suf, maar dat liet zich al raden.

Ik gebruikte op dat moment, bij gebrek aan beter, de zaagtafel als werkblad. Op gegeven moment moest ik, om de een of andere reden, de underlayment plaat waarmee ik bezig was met de cirkelzaag bewerken. Zogezegd, zogedaan. Netjes afgetekend, liniaaltje ernaast en gaan. Het zagen ging prima, werd wel iets zwaarder op een gegeven moment, maar het echte lampje ging pas bij me branden toen het 'zaagsel' zwart werd (en ook toen duurde het nog even)...

Gestopt en voorzichtig de plaat opgetild, het resultaat was een zeer mooie zaagsnede van zo'n 20 cm dwars door de alu aanslag van de geleiderail EN het dikke stalen blad van de zaagtafel!! Helemaal vergeten de plaat op hoogte te leggen....

Mijn compagnon kwam niet meer bij en heeft me dit uiteraard nooit laten vergeten Overigens hadden we daarna allebei wel een hernieuwd respect voor de cirkelzaag, het was een licht en vooral goedkoop black en decker cirkelzaagje met dito blad. Maar het had desondanks geen enkele moeite met het stalen blad en miste na het voorval slechts een paar tanden...

Maar ja, live and learn

 

[Toxiq]

Oei dat doet me ineens aan een voorvalletje denken....

een jaartje (misschien anderhalf) had ik de mogelijkheid wat groenestekkerspul te kopen, 1 van de dingen daarbij was een domino XL
Mijn lieve echtgenote liet al geruimte tijd weten iets van planken aan de muur in de keuken te willen

Na een beetje rondsurfen had ik een idee van hoe het moest gaan worden.
Tekening maken, maten noteren en op naar de bouwmarkt en MDF laten zagen

Het geheel zou slechts van MDF, houtlijm én domino's in elkaar steken

Nu was het werkplekje dat we nu hebben nog niet wat het nu is dus werd de huiskamer even omgetoverd tot werkplek

Mijn vrouw zegt nog: schat, doe je voorzichtig dat je niks laat vallen, de vloer is pas een jaar oud (mooie plavuizen vloer)
Jaja....ik zal er op letten

Fanatiek trek ik de domino uit de koffer en ga aan de slag
So far so good, het ene na het andere onderdeel wordt voorzien van domino's en in elkaar gelijmd

Nog een paar plankjes.....
Ik plaats de domino en boor het zoveelste gaatje, na (wat minuten leek) ging er een lampje branden.... #$^%Q#&$^Q ik ben de diepte instelling vergeten terug te zetten

Dagelijks wordt ik nog herinnerd aan dit pijnlijke voorval

 

[zuma]

Heb je nog ergens een losse plavuis liggen? Je kan namelijk voorzichtig de voeg rondom de plavuis wegslijpen en dan de kapotte plavuis eruit tikken. Vervolgens alles netjes opschonen (buurman plavuizen even ontdoen van voegresten met een schuur/slijptolletje en het laatste restje met de hand wegschuren. Vloer vrij maken van lijmresten en dan nieuwe tegel er weer in lijmen en de boel weer afvoegen.

 

[Toxiq]

heb nog wel plavuizen, maarrrrrrrrr

de voegen zijn erg dun (gevoegd met micromortel) deze tegels zijn erg hard en er ligt vloerverwarming onder dus dat maakt het al een stukje lastiger

Ik heb mezelf voorgenomen dat we hopen dat als er een tegel stuk gaat het gewoon die moet zijn, dan is er een goede reden om hem er uit te halen, maar voorlopig wagen we ons daar maar even niet aan.

 

[klusrob]

Ook een van mijn kant. Niet door mijzelf maar jaren geleden door mijn opa.
IJzeren balk oid doorgeslepen, buiten tussen de werkplaats en het woonkamerraam in, om binnen geen gevaar te veroorzaken met de vonken.
De week erop mijn oma zich afvragen waarom ze het raam niet schoon kreeg, en er allemaal zwarte puntjes op de ruit zaten...

 

[WR1944]

Ik schijn toch een vrij negatief ingesteld geheugen te hebben. Andermans fouten en blunders blijven beter in m'n geheugen hangen dan m'n eigen hick-ups. ;-)

M'n zwager zou een wastafel in hun nieuwe huis verplaatsen want een kast uit hun oude huis paste net niet. Nu is hij vliegtuigbouwkundig ingenieur dus dat is hem wel toe te vetrouwen dacht ik in m'n onschuld. Na een paar maanden reed er 's nachts een zware vrachtwagen door de straat en door de trillingen kwam de wastafel los en knalde op de plavuizen. Wastafel kapot, een zootje tegel aan gruizels en een onbedoeld waterfontein. Toen de ravage tijdelijk aan kant was heeft hij de wastafel voor een later moment bewaard en begon in het eerstvolgende weekeind de gebroken tegel vervangen. Hij kon gelukkig passende tegels kopen.

Fast-forward naar de winter. Toen een etage lager de verwarmingsketel aan ging bracht dat zoveel spanning in de vloer door het uitzetten dat op een gegeven moment alle nieuw gelegde tegels met luide knallen uit de vloer sprongen. De heer des huizes werd er helemaal moedeloos van en besloot zich niet meer buiten het gebied van vliegtuigen te begeven. Broerlief werd smachtend aangekeken en ik toog met m'n gereedschap naar de plaats des onheils. Ik kon gelukkig nog steeds de passende tegels kopen. Na het voorzichtig weg tikken van de oude tegels en de tegellijm heb ik alles vastgezet met flexibele tegelkit en later met voegsel. Probleem 1 opgelost.

Bij het verplaatsen van de wastafel waren de verkeerde ankers gebruikt en die hadden gaten achtergelaten waar je je vuist in kon steken. Na het vullen van de gaten kon ik eindelijk weer de wastafel solide aan de muur krijgen en het pijpwerk aansluiten. Toen ze jaren later het huis verkochten zat alles nog op z'n plaats en was er zelfs geen scheurtje tussen de tegels te ontdekken.

Het gebruik van muurankers was bij de heer ingenieur toch een ietwat problematisch punt. Hij had een kast in de keuken opgehangen waar hun glasservies in werd opgeborgen. Toen m'n zus de bovenkant afstofte en heel licht op de kast leunde om haar evenwicht te houden kwam één anker los, hing de kast op één oor en was een compleet glasservies naar de gallemiezen. En wederom een vuist grote krater in de muur.

 

[Oceans'11]

Even een héél recente (en eigenlijk ook geen blunder...) maar...

Ik loop vanmorgen met mijn goede fatsoen om 8 uur (!!) al in de AH omdat thuis een paar viervoeters zaten te wachten op eten (dat op was...).
Staat daar een enorme tafel met een A3 formaat papier waarop staat:

Deze week in de Kerst-bonus: FEESTSTOL gemaakt met echte roomboter.
.
.
.
.
(zeg nou eens eerlijk, hoeveel van jullie lazen de eerste keer ook een naam van een hier erg bekend merk ?? Hint: denk aan groen/grijze kleuren...)

Is dit een 'blunder' of gewoon een voorbeeld van forum-deformatie???


PS: de échte blunder is, dat ik bovenstaande bericht bij een totaal verkeerde post plaatste... Bedankt Fons voor je opbeurende reactie aldaar...

 

[roald]

... (zeg nou eens eerlijk, hoeveel van jullie lazen de eerste keer ook een naam van een hier erg bekend merk ??...

Inderdaad: ik beken

 

[zuma]

Heb je nog ergens een losse plavuis liggen? Je kan namelijk voorzichtig de voeg rondom de plavuis wegslijpen en dan de kapotte plavuis eruit tikken. Vervolgens alles netjes opschonen (buurman plavuizen even ontdoen van voegresten met een schuur/slijptolletje en het laatste restje met de hand wegschuren. Vloer vrij maken van lijmresten en dan nieuwe tegel er weer in lijmen en de boel weer afvoegen.

Oh van die loeiharde tegels. Dan slijp je gewoon het grootste gedeelte van de stukke tegel eruit en dan voorzichtig de rest eruit tikken en slijpen. En vloerverwarming eronder? Geen probleem: je weet de tegel dikte dus gewoon een plank met bepaalde dikte gebruiken als steun om niet te diep te slijpen. Verwarmingsbuizen behoren overigens nimmer direct onder de tegels te liggen ze horen in het midden van de dekvloer te zitten. Of is het zo'n electrisch matje die op de dekvloer is geplakt? Tsja dan ben je wel de sjaak

 

[Toxiq]

Haha..... ik zit nog in de ontkenningsfase

 

[Baan]

Daar ging het toch juist mis: die diepte instelling.... Nu dus beter opletten.

 

[Toxiq]

Die ontkenningsfase was bedoeld op de kersstol
Voor wat betreft de tegel, die laat ik maar even voor wat het is....kan altijd nog

 

[ariette]

Tjongejonge ;-)) wat is dit fraai allemaal !
Wat fijn om te lezen dat iedereen er kennelijk last van heeft
dat het niet overal altijd goed gaat
dat sommige mensen het wel helemaal bont maken
dat anderen weer overmatig veel geluk lijken te hebben ....
en dat het eigenlijk een wonder is dat er nog zoveel goed gaat...

Het geeft me wel het gevoel dat ik niet snel iets stoms zal doen dat de krant gaat halen !

FF denken wat ik wel eens stom heb gedaan...
gezien het feit dat ik geen enge of overdreven gevaarlijk gereedschappen gebruik, en geen supergrote constructies maak
ook geen bloedlinke werkplekken heb...uuuhhh, oja:
ik maakte een schuur-apparaat. Een dik rond blok in de draaibank, bekleed met schuurlinnen. (let wel, inmiddels zou ik dit niet meer bedenken ;-)
omdat handschuren van platte delen spierballen vraagt dacht ik slim te zijn door een platte lat tegen het schuurblok te houden...
dat ging goed, totdat de kopspijkertjes het schuurlinnen niet meer vasthielden en eruit schoten.
Linnen flap gaf met bloedhoge snelheid een klap tegen de lat, die rondsprong en me op mijn vingers tikte: letterlijk!
Vier gekneusde vingers maakten me snel een heleboel wijzer en voorzichtiger.

 

[paulus]

Niemand is zonder zonde......dus:
Jaren geleden had ik snel een stuk flexibele elektriciteitsbuis nodig. Ik loop naar de schuur en houd een stuk buis stevig in mijn vuist. Met mijn andere hand pak ik een oud keukenmes met een hoornen handvat dat al bij wijlen mijn vader in de gereedschapskast lag en dat ik eigenlijk niet anders kende als verkerende in de staat: bot. Ik wist dus ook precies hoeveel kracht ik moest uitoefenen om e.e.a. tot een goed einde te brengen. Tot zover niets aan de hand. Maaaar...., 1 week eerder: Ik had mezelf getrakteerd op een 'slijpmachine met natslijpinrichting'. Mooi ding. Uitpakken, en gelijk maar testen. Even rondkijken in de schuur naar iets dat wel en slijpbeurt kon gebruiken. En wat vond ik? Een oud keukenmes met een hoornen handvat dat al bij........enz! Het slijpen ging geweldig. Binnen een mum van tijd had ik het ding vlijmscherp. Dat had eigenlijk jaren eerder moeten gebeuren, daar ik dan een hoop plezier van gehad. Het mes was zo scherp dat hij voor mijn gevoel zelfs zonder enige druk te zetten soepeltjes door de elektriciteitsbuis gleed en daarna zijn weg vervolgde door mijn gekromde wijsvinger waar hij ook al geen moeite mee had. In een fractie van een seconde kreeg ik een erg warm gevoel dat ik mijn geld goed had besteed aan een slijpmachine met natslijpinrichting, en koude rillingen toen ik die lap vlees naast mijn wijsvinger zag bungelen. Even een pleistertje plakken dan maar. Die wilde op een of andere manier niet zo goed plakken. Mijn zus maar gebeld (woont vlakbij en is handig met pleisters) maar die kon er ook niets mee. De huisarts wilde er wel een paar draadjes inknopen. Ik was dus even uit de running, maar ik zou de volgende dag met een vriend een paar dagen naar de oktoberfeesten in Munchen gaan. Mocht hij het hele stuk rijden. Ik moest alle dagen die literpullen met 1 hand tillen, en heb ook geleerd dat je behoorlijk hoofdpijn kunt krijgen van een sneetje in je vinger. Vooral 's morgens vroeg!

Veel klusgeluk, groet, Paul

 

[EvdL]

Gelukkig maak ik geen fouten maar over komen ze mij wel......
Op de vraag of ik even een nep openhaard van karton voor school wilde maken voor de kerst maar dat die wel over 1 dag klaar moest zijn zei mijn vrouw dat dit geen probleem was.

Even met de juf gemailt wat de afmeting moest zijn ivm een tv scherm die er in moest passen gelijk aan de gang gegaan. Aangezien er geen verwarming in de schuur is maar op zolder in elkeer gezet.
Aangezien er een scherm van 42 inch in moest werd de haard iets groter dan ik in gedachte had. Toen die klaar was paste deze niet meer door het trapgat. Ook de ramen waren 1 cm te klein zodat ik de haard kon slopen om hem daarna in de woonkamer weer in elkaar te zetten.
De volgende dag getracht de haard met de auto mee te nemen maar dat paste natuurlijk ook niet..... nu is de school "slechts" 900 meter van mijn huis en dus maar te voet naar school.

Uiteindelijk heb ik 5 haarden en 3 nep piano's gemaakt die uit elkaar gehaald kunnen worden zodat ze wel door het trapgat en in de auto passen

 

[WR1944]

M'n vroegste blunder die ik me kan herinneren beging ik toen ik zo rond de 6 of 7 was. We logeerden soms in de zomervakantie bij kennissen in Noord-Holland op een boerderij. Om door de prut rondom die boerderij te stappen zijn "stadse" schoenen niet zo geschikt. Dus togen we naar het dorp om klompen te kopen. Weer thuis gekomen waren die klompen natuurlijk nutteloos want wie gaat er nou in een stad op klompen lopen. Maar m'n vader had een goed idee, een zeilbootje.

Aldus geschiedde en m'n vader maakte een mooie mast, een giek, een kiel en een roer van een stukje blik van een conservenblik en twee zeilen. In een nabij gelegen plas de zeilboot uitgeprobeerd en het werkte perfect.

Ik had goed opgelet toen m'n vader aan het knutselen was en ik dacht dat ik het wel even na kon doen met de andere klomp. Hij had de mast gemaakt van een stuk hout door er met een bijltje een stuk af te klieven. Omdat ik die bijl niet kon vinden nam ik een broodmes. Als je het mes op de kopse kant op het hout zet, het naar beneden probeert te drukken en dat hout ook nog aan de onderkant vasthoud met je andere hand dan levert dat gegarandeerd problemen op.

Toen het hout spleet knalde het mes op de zijkant van de knokkel van m'n wijsvinger. Tot op het bot. Ik bloedde als een rund maar schreeuwde als een varken dat geslacht werd. Met m'n hand strak in een handdoek gewikkeld ging ik achterop de fiets (auto's waren toen nog extreme luxe) naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis en werd de zaak verbonden. Het is het enige lidteken dat na ruim 60 jaar nog zichtbaar is. Maar je leert er wel van want ik ben nog steeds erg voorzichtig met scherp gereedschap zodat jong geleerd en oud gedaan nog steeds op gaat.

 

[ArtHarg]

Vroege jeugdzonden… Vlieger maken op een knutselmiddag in het Stedelijk Museum in Schiedam, ik zal een jaar of acht geweest zijn. Het was zo'n leuke vlieger van gespleten bamboe beplakt met vliegerpapier. Om het kruisstuk in te korten had ik alleen een Stanleymes. Dat gaat natuurlijk niet echt lekker op bamboe, dus ik zette veel kracht, schoot uit en had het mes tot aan het handvat in m'n dijbeen zitten. Gelukkig ben ik precies tussen alle aders en slagaders doorgegaan, anders had ik daar wel een probleem gehad. En de vlieger vloog ook nog voor geen meter

 

[Toxiq]

Haha.... een heerlijk begin van de vakantie (voor ons) gelukkig allemaal verhalen waar je na vele jaren nog hartelijk om kan lachen (ik wel tenminste)
Dank jullie voor het delen