Het zal wel klinken dat ik een excuus probeer te vinden om een tormek te kopen, dit is niet zo maar ik ken me zelf gewoon en ik hbe ook met ander gereedschap gehad als ik iets koop omdat het bijvoorbeeld goedkoper is koop ik later toch wat ik eigenlijk wou kopen en dan ben ik dubbel geld kwijt.
Jordi, je techniek om te wetten staat gewoon nog niet op punt, da's alles.
Ik heb m'n beitels jarenlang geslepen op een slijpmolentje van 20€ nieuwprijs, bovendien nog met de originele stenen (rommel dus ;-)).
Af en toe gebruik ik het zelfs nog, na een kleine aanpassing was is er echt prima mee te slijpen. Met een minder kwalitatieve steen moet je gewoon wat meer koelen, maar da's op zich niet erg vind ik.
Je hebt nu ook al een goedkope werkbankslijper, dus die kost hoef je al niet meer te maken.
Een goede set wetstenen moet je toch zeker hebben, bij mij groeit die spontaan aan als ik regelmatig een rommelmarkt doe.
Mijn beste (fijnste) is een Arkansas oliesteen die ik kocht voor 2€ ;-). Die kom je uiteraard niet vaak tegen, en meestal zijn ze hol.
Een holle steen is geen probleem om te vlakken, je legt een reep schuurpapier van een heel grove korrel (40 of zo) op een vlak blad (bijvoorbeeld van een schaafmachine) en je haalt daar de wetsteen overheen tot ie vlak is. Het kan een beetje lastig zijn, vooral in het laatste stadium waar het af te schuren oppervlak wordt steeds groter wordt.
De raad van Ornament vind ik ook goed, zo heb je sneller wat je wilt en weet je ook dat het kwaliteit is.
Wat Seek hier zegt:
Op de werkbankslijper niet zo ver gaan dat je een braam krijgt maar net daarvoor stoppen. Ik heb een 400 en een 1000 watersteen. Meestal begin ik na het slijpen met de 1000 steen. Als ik niet binnen 10 halen een braampje heb pak ik de 400 steen. Die moet zeker binnen 10 halen een braam maken. Het voordeel hiervan is dat het sneller is. Op de een of andere manier duurt die laatste fractie op de slijpmachine heel lang en op de wetstenen is het zo gepiept. Duurt het op de wetstenen te lang dan ga ik nog even terug naar de slijpmachine. Even uitvogelen dus wat voor jou de snelste manier is. Nog een voordeel, juist dat laatste stukje op de slijpmachine vergroot de kans op verbranden van de snede omdat het staal daar zo dun is.
Vind ik ook erg interessant. Zo had ik het nog niet bekeken, en ik slijp ondertussen toch al meer dan 20 jaar ;-).
Hij vergeet er nog een voordeel bij te vermelden: de beitel gaat langer mee dan wanneer je telkens een braam slijpt.
De holle vouw vind ik een heel belangrijk voordeel, het vergemakkelijkt het wetten aanzienlijk.
Wat het materiaal dat zich vlak achter de snede bevindt betreft: als je de beitel wet komt er vanzelf een vlak/bol randje van zo'n millimeter de eerste keer dat je wet. Ik vermoed dat de afstand van waar de holling begint tot de snede ,groot genoeg is om niet echt een merkbare invloed te hebben wegens een tekort aan 'achterliggend materiaal'. Met de methode van Seek lijkt me dat probleem ook helemaal van de baan. Die laatste fractie wegslijpen duurt inderdaad ook behoorlijk lang, logisch, want het te slijpen vlak wordt steeds groter.
'k Wil nog even iets duidelijk maken:
Een tijdje terug heb ik een cursus over slijpen door Kodama bijgewoond, en daar heb ik een voor mij geheel nieuwe manier van slijpen ontdekt.
Het is wel een heel groot verschil met mijn techniek (waarschijnlijk zoveel als het Oosten van het Westen verschilt ;-)), maar het resultaat is fenomenaal scherp.
Ik was en ben nog steeds onder de indruk van de kunde van de meester.
Maar er is een groot verschil, en dat is het staal dat wordt gewet.
Een Japanse beitel wordt met waterstenen geslepen. Naar verluidt is de staalsoort niet geschikt om op een slijpmolen te slijpen.
Nu heb ik geen enkele Japanse beitel in mijn bezit.
Ik heb een redelijk assortiment aan beitels, die ik over het algemeen opzij leg wanneer ze bot worden, en weer door een scherpe vervang. Wanneer de scherpe beitels op zijn slijp en/of wet ik ze allemaal na mekaar en kan ik weer geruime tijd verder. Mijn beitels worden iets minder scherp dan die van Kodama, maar volgens mij is die extra scherpte vooral nuttig als die niet na de eerste steek weg is. De Japanse beitels zijn in dat opzicht superieur.
Kodama werkt ook met een enorm hoge afwerkingsgraad, de voorbeelden die op het forum reeds gepasseerd zijn spreken voor zich.
De meeste houtbewerkers die ik ken schuren hun werkstukken als laatste stadium voor het beitsen, lakken of oliën, waar Kodama het met de schaaf doet.
Dat is natuurlijk een heel andere benadering van het gebruik van beitel en schaaf, wat die paar procenten meer scherpte wel van toepassing worden.
Zelf begin ik in makkelijk te schaven houtsoorten ook steeds meer met de schaaf af te werken, het gaat sneller dan schuren en met mooier resultaat. 't Is net of je ook dieptezicht in je hout krijgt. Ik ben zelfstandig in bijberoep en maak regelmatig seriewerk. 'k Probeer altijd de beste en snelste (in die volgorde)manier te vinden om de verschillende bewerkingen te doen. Met handgereedschap dat goed werkt kan je heel mooie resultaten halen. Dat je met een Stanley niet goed kan schaven is gewoon onzin, ze hebben gewoon een beetje aandacht nodig en laten spiegelgladde oppervlakken achter. Je hoeft ze ook maar één keer in orde te zetten , enkel het slijpen van de beitel komt regelmatig terug. Het geeft veel voldoening om te ontdekken dat handgereedschap regelmatig doeltreffender is dan een machine.
Excuses voor de lange uitweiding, wat ik eigenlijk wou zeggen: Oefen met je werkbankslijper, koop enkele wetstenen en zet die Tormek uit je hoofd ;-).
Voor het geld dat je uitspaart koop je beter een ander stuk gereedschap dat je echt nodig hebt...
Als je persé een draaiende polijstschijf wilt is zijn er veeeeeeel goedkopere manieren, 't is alleen maar enkele uurtjes knutselen.
Groeten en succes ermee!
Steven
