Ik denk dat het probleem al in je eerste post licht, ik bedoel even heel simpel, wat is het doel van wat je ons daar mee deelt? Zeker als later blijkt dat je niet echt geïnteresseerd bent in onze mening daar over.
- Status
Ik denk dat het probleem al in je eerste post licht, ik bedoel even heel simpel, wat is het doel van wat je ons daar mee deelt? Zeker als later blijkt dat je niet echt geïnteresseerd bent in onze mening daar over.
Het is niet alleen de oefening die van belang is. Ter illustratie: een van mijn eerste vakantiebaantjes was het in elkaar zetten van tuinstoelen (die met veren, dus). Dat werd op basis van stuksloon afgerekend. Natuurlijk ging ik enthousiast aan de slag, met dollartekens in de ogen, en prutste er in de loop van de dag een teleurstellend laag aantal in elkaar. Aan de eind van de dag kwam de 'baas' bij me en demonstreerde ongevraagd hoe het hoorde: snel en efficiënt.
De moraal hiervan was dus dat ik aan het begin aan hem had moeten vragen hoe het moest… Een les die ik nooit vergeten ben.
En verder: over de manier waarom TS leerlingen opleidt is hier veel discussie, maar niemand heeft het erover hoe de leerling het opgevat heeft. Daarover was het verhaal toch duidelijk genoeg. Plus dat ik in het algemeen vind dat persoonlijke aanvallen niet op een forum als dit horen. Hou het aardig!
De moraal hiervan was dus dat ik aan het begin aan hem had moeten vragen hoe het moest… Een les die ik nooit vergeten ben.
En verder: over de manier waarom TS leerlingen opleidt is hier veel discussie, maar niemand heeft het erover hoe de leerling het opgevat heeft. Daarover was het verhaal toch duidelijk genoeg. Plus dat ik in het algemeen vind dat persoonlijke aanvallen niet op een forum als dit horen. Hou het aardig!
@Dervish, zelf een leraar gehad met een dergelijke spartaanse aanpak. In mijn geval een staafje ijzer van 12mm bij 12mm en 12mm lang wat met een vijl terug gebracht moest worden naar 10/10/10. Elk enthousiasme voor metaal bewerking voorgoed in de kiem gesmoord.
Niet altijd gaat de vlieger op dat zachte heelmeesters stinkende wonden maken.
Het ontgaat me totaal het waarom een leerling -anno 2017- een hele dag moet schaven om een stuk hout, zoals beschreven in je post.......
Persoonlijk zou ik er voor kiezen om het stuk hout wat jij beschrijft over een vlakbank te halen en minder deplorabele stukken hout met een schaaf te bewerken en er BESLIST GEEN DAG AAN TE BESTEDEN! Wat een onzin als je straks je boterham er mee moet verdienen.
Om goed een schaaf te leren hanteren is een leercurve zoals jij bedoelt volstrekt anno ...... Het zou beter zijn om je leerling inzicht te geven wanneer wel en wanneer niet.
Educatiever is dat veel schaven voor de finishing touch bedoeld zijn -of specifiek voor een bepaald resultaat- in plaats van de kwaliteit van een vlakbank over te nemen.
Inschattend dat de leerling aan het eind van de dag blij was met het resultaat en je naar de mond praat is duidelijk. Zo'n tweede opdracht ????
Je zou de leertijd zinvoller kunnen besteden als je direct de juiste weg had bewandeld en kennis had overgedragen hoe het hout op de juiste wijze te schaven.
Voor mij gelukkig dat je tot een uitstervend ras behoort.
Neemt niet weg dat ik groot respect hebt voor vaklui die zelf hout klieven, met kennis en daardoor niet een hele dag een schaaf hoeven te hanteren. Zij doen dat omdat ze de taal van het hout volgens.
Niet altijd gaat de vlieger op dat zachte heelmeesters stinkende wonden maken.
Het ontgaat me totaal het waarom een leerling -anno 2017- een hele dag moet schaven om een stuk hout, zoals beschreven in je post.......
Persoonlijk zou ik er voor kiezen om het stuk hout wat jij beschrijft over een vlakbank te halen en minder deplorabele stukken hout met een schaaf te bewerken en er BESLIST GEEN DAG AAN TE BESTEDEN! Wat een onzin als je straks je boterham er mee moet verdienen.
Om goed een schaaf te leren hanteren is een leercurve zoals jij bedoelt volstrekt anno ...... Het zou beter zijn om je leerling inzicht te geven wanneer wel en wanneer niet.
Educatiever is dat veel schaven voor de finishing touch bedoeld zijn -of specifiek voor een bepaald resultaat- in plaats van de kwaliteit van een vlakbank over te nemen.
Inschattend dat de leerling aan het eind van de dag blij was met het resultaat en je naar de mond praat is duidelijk. Zo'n tweede opdracht ????
Je zou de leertijd zinvoller kunnen besteden als je direct de juiste weg had bewandeld en kennis had overgedragen hoe het hout op de juiste wijze te schaven.
Voor mij gelukkig dat je tot een uitstervend ras behoort.
Neemt niet weg dat ik groot respect hebt voor vaklui die zelf hout klieven, met kennis en daardoor niet een hele dag een schaaf hoeven te hanteren. Zij doen dat omdat ze de taal van het hout volgens.
Laatst bewerkt:
Wat mij opvalt dat men direct in de tegenaanval gaat en direct de leerling in de slachtofferrol plaatst,van oooohhhh wat zielig.Vraag mij af hoe de meesten hier zijn opgeleid.
Hier zal toch wel een gedachte achter zitten ipv leerling pesten.
Het lezen van het hout en waarom je iets wel of niet moet doen en hoe je zoiets aanpakt.
Ben zelf opgeleid in de metaal eind jaren 80 en als je niet deed zoals het moest kreeg je gewoon een duw en van kom hier en ik doe het je nu voor en en jij doet het daarna precies zoals ik je het voor deed,maar voor deze lui had je gewoon respect omdat je wist dat het op en top vaklui waren en die jou wilden sturen in die richting.
Denk dat je meer dankbaar bent van zo een aanpak en je later zegt,wat ben ik blij dat ik zoveel geleerd heb van die vaklui,dan dat ze je je stroop aan de mond smeren en je in het diepe gooien en eigenlijk laten verzuipen en je een zogenaamde vakman wordt van 13 in een dozijn.Liever een spartaanse opleiding en na je leertraject een op en top vakman zodat je nergens meer van schrikt ipv in de stress te schieten.
Hier zal toch wel een gedachte achter zitten ipv leerling pesten.
Het lezen van het hout en waarom je iets wel of niet moet doen en hoe je zoiets aanpakt.
Ben zelf opgeleid in de metaal eind jaren 80 en als je niet deed zoals het moest kreeg je gewoon een duw en van kom hier en ik doe het je nu voor en en jij doet het daarna precies zoals ik je het voor deed,maar voor deze lui had je gewoon respect omdat je wist dat het op en top vaklui waren en die jou wilden sturen in die richting.
Denk dat je meer dankbaar bent van zo een aanpak en je later zegt,wat ben ik blij dat ik zoveel geleerd heb van die vaklui,dan dat ze je je stroop aan de mond smeren en je in het diepe gooien en eigenlijk laten verzuipen en je een zogenaamde vakman wordt van 13 in een dozijn.Liever een spartaanse opleiding en na je leertraject een op en top vakman zodat je nergens meer van schrikt ipv in de stress te schieten.
Ik denk dat het in deze ook helemaal niet om gaat of dit nu wel of niet de juiste manier van begeleiden en kennis over brengen is. Persoonlijk voel ik me daar oom helemaal niet toe geroepen om daarover te oordelen, want ik ken bijde personen niet en ik was er niet bij. Maar mijn vraag blijft wel waarom dit überhaupt op het forum gezet wordt en zeker met een dergelijke titel en opbouw van de begin post. Dan begint het bij mij toch te kriebelen wat iemand hiermee wil bereiken.
Ik heb op een scheepswerf vrij veel volontairs onder m'n hoede gehad. Dat was op de ontwerpafdeling en standaardisatieafdeling. Het was soms op MTS-niveau en soms HTS-niveau. Het was een mix van administratieve en technische werkzaamheden. Omdat er potentiele toekomstige werknemers tussen konden zitten werd er over de volontairs aan de personeelsafdeling gerapporteerd.
In mijn geval ging het niet om handvaardigheid zodat dat aspect niet aan de orde kwam maar er werd wel gelet de manier van aanpak en zelfwerkzaamheid. Ze kregen na een uitgebreide rondgang over het bedrijf uitleg over de werkzaamheden en natuurlijk een degelijke instructie betreffende de koffieautomaat. Meestal kregen ze halverwege de periode een opdracht om zelf iets uit te zoeken of te ontwikkelen. Die resultaten waren soms ver boven verwachting.
Soms lieten we ze een paar keer "zwemmen" om te zien hoe ze dat aanpakten. Een enkeling modderde hulpeloos door of zat uit het raam te staren maar de meesten hadden wel door dat ze vast gelopen waren en kwamen uitleg vragen.
Zo'n 10% van de volontairs zagen we later terug als werknemer zodat we het als bedrijf niet zo slecht deden. Aan het einde van de periode lieten ze wel de indruk achter dat ze een aangename leertijd achter de rug hadden en er veel van opgestoken hadden.
Op de zelfde wijze heb ik ook mijn volontairstijd ervaren. Bij vier onderling zeer verschillende bedrijven heb ik veel opgestoken en niet alleen technische zaken. Ook zaken als collegialiteit, aanpassen, arbeidsethiek en het werken in een professionale omgeving gaven me een goede voorbereiding op m'n toekomst.
En het hield niet op. M'n eerste job was bij een baggerbedrijf. Als assistent chef technische dienst mocht ik van de bemanning niet eerder aan boord komen voordat ik een paar knopen kon leggen en een oog aan een stuk touw kon splisen.
In mijn geval ging het niet om handvaardigheid zodat dat aspect niet aan de orde kwam maar er werd wel gelet de manier van aanpak en zelfwerkzaamheid. Ze kregen na een uitgebreide rondgang over het bedrijf uitleg over de werkzaamheden en natuurlijk een degelijke instructie betreffende de koffieautomaat. Meestal kregen ze halverwege de periode een opdracht om zelf iets uit te zoeken of te ontwikkelen. Die resultaten waren soms ver boven verwachting.
Soms lieten we ze een paar keer "zwemmen" om te zien hoe ze dat aanpakten. Een enkeling modderde hulpeloos door of zat uit het raam te staren maar de meesten hadden wel door dat ze vast gelopen waren en kwamen uitleg vragen.
Zo'n 10% van de volontairs zagen we later terug als werknemer zodat we het als bedrijf niet zo slecht deden. Aan het einde van de periode lieten ze wel de indruk achter dat ze een aangename leertijd achter de rug hadden en er veel van opgestoken hadden.
Op de zelfde wijze heb ik ook mijn volontairstijd ervaren. Bij vier onderling zeer verschillende bedrijven heb ik veel opgestoken en niet alleen technische zaken. Ook zaken als collegialiteit, aanpassen, arbeidsethiek en het werken in een professionale omgeving gaven me een goede voorbereiding op m'n toekomst.
En het hield niet op. M'n eerste job was bij een baggerbedrijf. Als assistent chef technische dienst mocht ik van de bemanning niet eerder aan boord komen voordat ik een paar knopen kon leggen en een oog aan een stuk touw kon splisen.
Ik vertelde ook al dat ik een opleiding draaien/freezen had gedaan en inderdaad eind jaren tachtig was dat en hier wordt dan gezegd dat de spartaanse methode heel goed was maar daar ben ik het niet mee eens in dit geval.
Het waren bij mij oude mannen uit de metaal die het wel fijn vonden om iedereen te laten zweten en of je nou jong of een man van 50 was; iedereen werd behandeld als een klein kind alsof die nog nooit in het bedrijfsleven had gezeten.
In mijn ogen niet de beste want nogal ongenuanceerde aanpak die voor sommigen misschien werkt maar zeker niet bij mensen die zelf al een jaar of 25 hadden gewerkt, dan heb je niet met een stel pubers te maken maar met volwassenen die een serieuze omscholing komen doen.
Ik heb staan zweten af en toe in de opleiding van draaier/freeezer en soms was dat goed om ervaring op te doen en te leren doorzetten maar aangezien ik zelf wel iets wist van lesgeven kan ik wel zeggen dat in die praktijk gerichte opleidingen het niveau van lesgeven niet altijd geweldig was en als je dan ook nog zo nu en dan als een puber behandeld werd terwijl ik al meer dan 15 jaar had gewerkt dan kan ik alleen maar zeggen dat voor de praktijk was het goed misschien maar het waren daar mensen die verder niet echt nadachten over hoe je didactisch gezien het beste rendement haalde.
Voor mij heeft in ieder geval de standaard manier van ik ben de leraar en jij weet niets nooit gewerkt, je moet naar elk persoon kijken en je inleven in wat die persoon nodig heeft en dat wordt in dat soort kringen niet altijd gehanteerd alhoewel het tegenwoordig wel wat beter is dan misschien een jaar of 30 a 40 geleden toen de spartaanse methode nog wat gebruikelijker was en schijnbaar vinden sommige mensen op dit forum dat de 'harde' aanpak nog steeds de beste is.
Wat de opmerking Landmachtstijl betreft wil ik wel het volgende zeggen; ik ben zelf rijinstrukteur bij de Landmacht geweest vanaf 1979 tot en met 1983 en er waren een aantal collega instrukteurs die het zogenaamde stokje hanteerden waarmee ze op het dashboard sloegen op de momenten van op- en terugschakelen want zoals ouderen waarschijnlijk nog wel weten; vroeger moest je op toeren schakelen want alle voertuigen bij de Landmacht hadden ongesychroniseerde versnellingsbakken.
Zo hadden de oudere rijinstrukteurs dat weer van de nog oudere instrukteurs geleerd en dat was 'normaal', beetje afknijpen in het leger hoort erbij tenslotte.
Dat daarbij soms ook geschreeuwd werd was voor sommigen vrij normaal, ik was een van de weinigen bij de compagnie die geen stokje hanteerde en dat ook niet wilde.
Mijn idee is ipv ongenuanceerd les geven kijk je met wat voor mens je te maken hebt en daar pas je je manier van lesgeven op aan ipv niet nadenken en het zo doen zoals het altijd ging.
Bij didaktiek geldt dat stof overbrengen het beste gaat in een veilige setting want dan neemt de leerling het beste op en dat betekent dat je je aanpast aan de leerling ipv andersom.
Sommige moet je aanmoedigen en sommige moet je afremmen.
Bij sommige maak je grapjes en bij sommige moet je duidelijke grenzen aangeven.
En ook ik liet de bijdehandte jongens wel'ns vastlopen als ze dachten het weer beter te weten, die hebben dat op dat moment even nodig zodat ze daarna wat aannemen van je.
Laatst bewerkt:
Willem 1958, mensen behandelen als kleine kinderen is natuurlijk niet goed en die ervaring heb ik nooit gehad,maar wel het tegenovergestelde,recht voor je raap,man en paard benoemen en gewoon de waarheid,ook al kan dat niet fijn zijn maar wel rechtvaardig.
Tegenwoordig wil men behandeld worden als kleine kinderen,liever elkaar een paar veren in de reet stoppen dan eerlijk zijn en wil men absoluut de waarheid niet horen,want dan zijn ze op hun .........getrapt.Werk zelf in de laswereld en heb bij heel veel bedrijven door heel NL gewerkt en dan leer je heel wat mensen kennen en vooral mensenkennis.
Krijgen ze tegengas of een ander doet het op een andere manier dan de hunne is de wereld te klein en proberen ze je in de zeik te nemen, zien ze dat je goede of betere resultaten behaald ligt het overal aan en verzinnen ze de grootste smoezen,maar het ligt nooit aan hun!!!
Een echte vakman staat open voor andere ideeën.
Op school/stage leer je de basis,het goede behouw je en de rest gaat over boort en de rest leer je van andere vaklui en pikt van iedereen de goede dingen eruit die voor jou werken en combineert dat.
Een goede leermeester staat naast je,geeft je de richting aan en stuurt je bij.
Laat diegene zweten die denken dat ze het beter weten,maar is een maatje bij diegene die willen en soms een duwtje in de rug nodig hebben of in de juiste richting.
Tegenwoordig wil men behandeld worden als kleine kinderen,liever elkaar een paar veren in de reet stoppen dan eerlijk zijn en wil men absoluut de waarheid niet horen,want dan zijn ze op hun .........getrapt.Werk zelf in de laswereld en heb bij heel veel bedrijven door heel NL gewerkt en dan leer je heel wat mensen kennen en vooral mensenkennis.
Krijgen ze tegengas of een ander doet het op een andere manier dan de hunne is de wereld te klein en proberen ze je in de zeik te nemen, zien ze dat je goede of betere resultaten behaald ligt het overal aan en verzinnen ze de grootste smoezen,maar het ligt nooit aan hun!!!
Een echte vakman staat open voor andere ideeën.
Op school/stage leer je de basis,het goede behouw je en de rest gaat over boort en de rest leer je van andere vaklui en pikt van iedereen de goede dingen eruit die voor jou werken en combineert dat.
Een goede leermeester staat naast je,geeft je de richting aan en stuurt je bij.
Laat diegene zweten die denken dat ze het beter weten,maar is een maatje bij diegene die willen en soms een duwtje in de rug nodig hebben of in de juiste richting.
D
DervishD
Guest
Heel goed. Ze ziet nu ook in dat ze veel meer kan dan ze zelf denkt wat heel goed is voor haar zelfvertrouwen. Sommige leerlingen blijven liever een beetje hangen omdat dat heel comfortabel is tenzij je ze een duwtje geeft zodat ze wel moeten.
Idd, zeker bij de huidige generatie kan een duwtje wonderen doen. Men is iets teveel gewoon dat alles vanzelf voor de deur verschijnt 
Iemand een uurtje laten aanmodderen om gevoel voor materiaal en gereedschap bij te brengen is prima. Maar iemand een hele dag zo laten aanklooien is schande. De tijd van de lijfeigenen ligt toch echt ver achter ons.
D
DervishD
Guest
Ik heb haar niet laten aanmodderen. Ze heeft me enkele malen om tips gevraagd en die heb ik gegeven. Wat jullie echter niet schijnen te begrijpen is dat ik haar niet kan leren om aan te voelen wat hout doet. Ik kan haar ook niet leren om met haar hand te voelen hoe vlak iets is. Ik kan haar ook geen precies oog aanleren. Dat zal ze echt zelf moeten doen en de enige manier waarop dat gebeurt is door ervaring te krijgen. Met andere woorden, door het gewoon te doen. Ik snap dat we in een tijd leven waarin we ieders handje moeten vasthouden maar vaak doet het meer kwaad dan goed. Sommige leerlingen hebben af en toe een duwtje nodig om ze vooruit te helpen. Het eindresultaat van deze hele oefening is wel dat ze de hele plank zuiver recht, vlak en haaks heeft gekregen. Ik heb haar al bijna 2 jaar onder mijn hoede en ik durf te wedden dat ze nu op haar 20e door mijn aanpak al meer kan dan de meesten van jullie ooit zullen kunnen.
Als ik deze leerling zou zijn zou ik het als een uitdaging ervaren om zo een opdracht te krijgen en daar lekker de hele dag op een stuk hout los mag gaan
Een van mijn leermeesters was een 72 jarige vakman die helaas al 54 jaar gescheiden van zijn vrouw in hetzelfde huis woonde omdat de kerk dat gebood . Deze man was zo verzuurd dat niemand met hem langer dan een paar dagen met hem kon werken , uiteindelijk heb ik dik 3 jaar bij hem vol gemaakt en heb ik tussen de verwijten door een schat aan informatie opgedaan
Een poosje in het diepe laten zwemmen hoorde daar ook bij en ik was blij geweest als hij net als dervishD af en toe een compliment had gegeven
Ik ben dus voor een uitdaging maar wel als er waardering tegenover staat bij het gewenste resultaat
Een van mijn leermeesters was een 72 jarige vakman die helaas al 54 jaar gescheiden van zijn vrouw in hetzelfde huis woonde omdat de kerk dat gebood . Deze man was zo verzuurd dat niemand met hem langer dan een paar dagen met hem kon werken , uiteindelijk heb ik dik 3 jaar bij hem vol gemaakt en heb ik tussen de verwijten door een schat aan informatie opgedaan
Een poosje in het diepe laten zwemmen hoorde daar ook bij en ik was blij geweest als hij net als dervishD af en toe een compliment had gegeven
Ik ben dus voor een uitdaging maar wel als er waardering tegenover staat bij het gewenste resultaat
- Status