Welke schaaf Peaktool, rider, dictum of juuma?

[KC75]

Een fatsoenlijke tweedehands Stanley Baily is gewoon prima om te beginnen denk ik.. de meubelmaker had vroeger niet anders.
Al moet je er wel rekening mee houden dat deze misschien niet helemaal vlak en haaks is.
Misschien bij aankoop gewoon controleren? Kleine moeite, er staan er zat op mp. of ga naar een handelaar in oud gereedschap (duco bijvoorbeeld)
Na wat gedoe met een geleende stanley (niet vlak, kikker scheef, beitel niet recht) heb ik gekozen voor nieuwe Kunz plus schaven.

Ik heb de 4 en 62 direct in duitsland gekocht, zo viel de prijs me erg mee.
Ook al heeft Kunz geen beste reputatie, erg mooi gemaakt en goed over nagedacht.
Ik ben er erg blij mee. top uit de doos..
Enige nadeel is dat de stelschroef soms onbedoeld de scheefstand versteld bij diepte verstelling.

 

[HeanigAn]

Een houten vloer en bed zijn ook prettiger

Ooit in een ver verleden(50jaar) een beetje timmerles gehad op de landbouwschool. In ons eigen timmersetje zat een nooitgedagt blokschaafje daar kon ik toen ook niet veel mee.
Maar de ijzeren schaven die de school beschikbaar had herinner ik me nog het meest van de ellende van het afstellen.
Daarna alleen maar hout gezaagd en geschuurd voor betimmeringen ,vloertjes, opbergdingen, stellingen in huis schuurtjes en al wat noodzakelijk is wel met veel plezier overigens.
Na veel aarzelen heb ik, ik meen 18 euro uitgegeven aan een oude nooitgedagt ijzeren schaaf (was wat voordeliger vanwege een beetje roest en een dekbeitel zonder logo.2jaar terug op de beurs in Ugchels Belang
Dit ding schaaft wel goed voorzover mijn kunsten rijken.
De laatste paar jaar pruts ik wat meer met hout groen hout afvalhout , het liefst geen spaanderplaat en dergelijke.
Nu komt het: Mijn favoriete schaaf is er eentje van Ulmia met zo'n pin erdoor ergens van een vlooienmarkt in Duitsland. Maar daarnaast begin ik met 1 van een paar euro die grof afgesteld is om de bulk eraf te halen.
En zo verder. Als je een beetje uitkijkt kun je voor dat geld voor zo,n chinees 5 tot 10 goeie houten schaven kopen dan heb je ook niet zoveel in te stellen.
Merken teveel om op te noemen bijvoorbeeld Nooitgedagt, Ulmia, Steiner met ook nog weer allerhande beitels van diverse smeden zoals KIrschen.

Groet Gerrit

 

[Wim56]

Ja ik werk ook gewoon met een Nooitgedagt en een Ulmia zoetschaaf. Gaat prima. Ik heb ook een Stanley 4, met ribzool. Gaat ook prima. Ik lees hier heel veel over niet vlakke zolen, scheve schaven. Ik heb daar vroeger nooit een timmerman over gehoord. Terwijl die houten schaven gewoon bij slecht en vochtig weer buiten werden gebruikt. Een reischaaf werd eens in de zoveel tijd gevlakt op de vlakbank, maar niet meer dan dat. En als je schaaf het niet goed deed, dan lag het aan jou. Soms was de wig niet goed passend, soms was hij verkeerd gesteld, soms was hij verkeerd geslepen.
Er was trouwens ook niet anders, dan of een Nooitgedagt schaaf of een Stanley. Bovendien waren de lonen van dien aard dat je je ook niets iets anders kon permitteren (Beitels werden opgebruikt tot er amper nog een vouw aan geslepen kon worden. Ik kan mij nog wel herinneren dat oude timmerlieden aan mij even een lange (=nieuwere) beitel vroegen, omdat die van hen tekort waren geworden. Handzagen leken meer op lange schrobzagen.
Maar de krullen vlogen er wel af!

Ik denk dat wij ons teveel zitten te pietepeuteren over vlakke/niet vlakke schaafzolen en allerhande slijptechnieken van beitels. Ik wet nog steeds met een belgische brok, uit de hand en niet op de werkbank. De belgische brok lag in je kist. Als je op een dak zat, kon je niet altijd even naar beneden, om bij een werkbank te gaan wetten. Dat deed je gewoon op dak waar je werkte. En de beitels waren vlijmscherp. En het is ook niet zo dat ik dagelijks nog met houtbewerking aan de gang ben en dat ik daardoor meer bedreven ben. Ik denk dat het meer een kwestie van vasthouden is aan de techniek die ik (en in feite alle leerling timmerlieden/meubelmakers en bij ons ook carosseriebouwers) toen hebben aangeleerd.

Het enige wat nu beter is dan toen - vind ik persoonlijk - is de slijpsteen zelf. Toen had je alleen een zandsteen, die als natte slijper (het water droop je mouwen van je overall in) zeer langzaam werkte en een amaril slijpsteen die waar je heel goed moest oppassen dat je beitels niet verbrandde. Dus veel koelen.

 

[detopo2011]

Inmiddels als gewone schaaf een Kunz 4 plus aangeschaft. Zware schaaf en mooie dikke beitel. Eerste proefstuk levert prachtige dunne krullen op. Afstellen even wennen maar dit is goed te doen. Een #62 blijft op verlanglijstje staan.

 

[BenBinnen]

http://giantcypress.net/post/140440826550/overheard-conversation-at-a-lie-nielsen-hand-tool

 

[Wilco Flier]

Ik denk dat wij ons teveel zitten te pietepeuteren over vlakke/niet vlakke schaafzolen en allerhande slijptechnieken van beitels. Ik wet nog steeds met een belgische brok, uit de hand en niet op de werkbank. De belgische brok lag in je kist. Als je op een dak zat, kon je niet altijd even naar beneden, om bij een werkbank te gaan wetten. Dat deed je gewoon op dak waar je werkte. En de beitels waren vlijmscherp. En het is ook niet zo dat ik dagelijks nog met houtbewerking aan de gang ben en dat ik daardoor meer bedreven ben. Ik denk dat het meer een kwestie van vasthouden is aan de techniek die ik (en in feite alle leerling timmerlieden/meubelmakers en bij ons ook carosseriebouwers) toen hebben aangeleerd.

+1

 

[usernaamvergeten]

Ja ik werk ook gewoon met een Nooitgedagt en een Ulmia zoetschaaf. Gaat prima. Ik heb ook een Stanley 4, met ribzool. Gaat ook prima. Ik lees hier heel veel over niet vlakke zolen, scheve schaven. Ik heb daar vroeger nooit een timmerman over gehoord. Terwijl die houten schaven gewoon bij slecht en vochtig weer buiten werden gebruikt. Een reischaaf werd eens in de zoveel tijd gevlakt op de vlakbank, maar niet meer dan dat. En als je schaaf het niet goed deed, dan lag het aan jou. Soms was de wig niet goed passend, soms was hij verkeerd gesteld, soms was hij verkeerd geslepen.
Er was trouwens ook niet anders, dan of een Nooitgedagt schaaf of een Stanley. Bovendien waren de lonen van dien aard dat je je ook niets iets anders kon permitteren (Beitels werden opgebruikt tot er amper nog een vouw aan geslepen kon worden. Ik kan mij nog wel herinneren dat oude timmerlieden aan mij even een lange (=nieuwere) beitel vroegen, omdat die van hen tekort waren geworden. Handzagen leken meer op lange schrobzagen.
Maar de krullen vlogen er wel af!

Ik denk dat wij ons teveel zitten te pietepeuteren over vlakke/niet vlakke schaafzolen en allerhande slijptechnieken van beitels. Ik wet nog steeds met een belgische brok, uit de hand en niet op de werkbank. De belgische brok lag in je kist. Als je op een dak zat, kon je niet altijd even naar beneden, om bij een werkbank te gaan wetten. Dat deed je gewoon op dak waar je werkte. En de beitels waren vlijmscherp. En het is ook niet zo dat ik dagelijks nog met houtbewerking aan de gang ben en dat ik daardoor meer bedreven ben. Ik denk dat het meer een kwestie van vasthouden is aan de techniek die ik (en in feite alle leerling timmerlieden/meubelmakers en bij ons ook carosseriebouwers) toen hebben aangeleerd.

Het enige wat nu beter is dan toen - vind ik persoonlijk - is de slijpsteen zelf. Toen had je alleen een zandsteen, die als natte slijper (het water droop je mouwen van je overall in) zeer langzaam werkte en een amaril slijpsteen die waar je heel goed moest oppassen dat je beitels niet verbrandde. Dus veel koelen.

Helemaal mee eens.