maar ik kan van sommige meubels in steiger of sloophout zeker wel het mooie zien, en juist om dat met zulke materialen te doen is een kunst.
Smaak is altijd een persoonlijk iets en als er plek is voor zoiets, prima.
Voor mij hoeft het echt niet altijd een supermooie notenhouten kast te zijn want veel Deens en Japans design is door zijn eenvoud heel mooi.
En heel doordacht ook, daar heb ik heel veel respekt voor want wat die Japanners maken dat hoef ik niet te proberen met al die ongelooflijke verbindingen.
Daar zie ik wel een stuk vakmanschap aan af.
En als je een blokhut in Canada neemt die vooral funktioneel is en gemaakt van het hout uit de omgeving dan is dat heel begrijpelijk en dan heb je het over een heel ander soort afwerking natuurlijk.
Het moet vooral funktioneel zijn, da's het belangrijkst.
Ik ging een beetje door op PHE want ik ontdek weinig vakmanschap en die afgebladderde verf op houtdelen en veel hout wat met de tacker in elkaar gezet is dan zie ik maar weinig ambachtelijkheid.
Het is natuurlijk wel de beste manier om te laten zien dat het sloophout is
maar mijn ding is het niet.
Als ik zie hoe littleart hierboven het smaakvol verwerkt dan kan het er goed uitzien want daar zie je hoe deze getracht heeft op zijn/haar manier het te integreren in een goed geheel.
En je kan veel zeggen maar dat ziet er toch heel anders uit dan PHE.
Maar goed, nogmaals: ieder z'n mening hoor.
Om nog even op het recycle/millieuvriendelijk aspect terug te komen: volgens mij is de meest millieuvriendelijke manier meubels te maken die een aantal generaties meegaan en waar misschien na een jaar of 20 'ns een keer iets opnieuw verlijmd moet worden (stoel bijv) of een nieuw scharnier in een deurtje.
Chinezen gebruikten lang geleden helemaal geen lijm en hadden fantastische verbindingen.
Dat deden ze omdat mensen arm waren en op die manier het heel makkelijk was om na vele jaren een onderdeel te vervangen zodat daarna bijv de tafel weer vele jaren mee kon, er ging weinig hout verloren op die manier.
Van dat soort efficiëncy zouden we in het westen nog wat kunnen leren.
En misschien is dat wel niet realistisch denken in de huidige tijdgeest maar misschien is het wel een hele realistische manier van in het leven staan maar da's een heel andere discussie uiteindelijk.