Dank je wel Peter; inspiratie en toewijding heb ik wel maar ook dan kan het tegen zitten, soms heb je een week waarin niets gaat zoals het zou moeten. Het kopje was in het begin een crime; waar moet je de ogen plaatsen? neus te breedt? Past het kopje wel in de kap? etc. Als er eenmaal een goed begin is dan loopt de rest gelukkig bijna vanzelf.
Hallo Pel; inderdaad, je hebt gelijk; gezichten zijn erg moeilijk; elke dag kijken wij mensen tegen tientallen en misschien honderden gezichten aan; niet een is hetzelfde en toch is het erg moeilijk een gezicht te snijden, tekenen, schilderen dat gelijkend is. Mooi dat je weet dat elk splintertje dat je wegsnijdt de mimiek kan veranderen, dat is zo heb ik nu ervaren. Maar, niet alleen gezichten zijn moeilijk; ook handen zijn extreem moeilijk ( op de foto's zie je dat de linkerhand veel te groot is, dat komt mij goed uit omdat er nog een staf doorheen moet), zo ook voeten. Michelangelo, Leonardo da Vinci en Albrecht Duerer hebben daar hele studies van gemaakt en dat is niet voor niets.
M.b.t. opjagen; na zoveel tijd ben je wel aan iets anders toe maar ik merk dat ik veel leer van Touchtstone, met de nar heb ik de fout gemaakt die kop op het eind te snel af te raffelen en heb daarmee geleerd dat niet meer te doen omdat je dan na maanden geduldig werk je werk in een week en paar niveaus omlaag brengt.
Kennen jullie overigens het werk van Xavier Messcherschmidt? Hij heeft allerlei groteske koppen van zichzelf gesneden eind 18e eeuw, interessant om na te maken en weer bij te leren. Veel van zijn overgebleven werk is te zien op de website van het belverdere in Wenen. Op de site van dat museum zijn zijn werken met moeite te vinden; handiger is zijn naam intikken in Google en afbeeldingen kiezen.
Groet,
Frans



