In de opleiding Meubelmaker van het Hout- en Meubileringscollege in Rotterdam heb ik mijn best gedaan om de traditionele opdracht voor een timmermanskist een eigen invulling te geven.
Hierbij het resultaat:
Een smalle langwerpige kist geheel uit verlijmd essenhout, met laden aan beide kopse zijden, een afgeronde deksel en een welving in de sluiting en een
demontabel beitelrek.
Leuk om te maken en verzinnen en hierbij te delen.
Verkorte bouwwijze:
ik verlijmde panelen van gemachineerde essenhouten planken en één mahonie plank.
Die zaagde ik in verstek in 4 panelen die ik als een gesloten kist verlijmde en met lamello's op de hoeken verbond.
vooraf zaagde ik eerst de fronten van de beide laden eruit.
de bovenkant verdikte ik met een lijst van massief essenhout om daarna mooi te kunnen afronden
de verdikte bovenkant en de onderkant kregen een sponning waarin multiplex panelen werden verlijmd.
De boven en onderkant werden van elkaar gezaagd aan de lange zijden.
Mbv een slabloon werden de zijkanten met een dunne duimfrees en sjabloonring met een welving doorgefreesd.
Op de plek waar de boven- en onderkant werden gescheiden vulde ik de "zaag- en frees-snede" door dunne latjes mahonie op beide delen te verlijmen.
Aan de kopse zijde was dat nog een hele buigklus.
Verder werd de kist afgemonteerd met een tussenbodem, gereedschapsklampen en een beiterekje, scharnieren en een harpoenslotje.
De laden werden van zwaluwstaarten voorzien.
de deksel werd nog met essen gefineerd en het geheel werd in de lijnolie gezet.
Inspiratie:
voor de vormgeving wilde ik vooral de echte kistvorm doorbreken: de meeste kisten worden echte schoenendozen door de haakse hoeken en de zichtbaar dunne houtenwanden. Door de deksel flink af te ronden en het hout daar te verdubbelen kreeg de kist een meer organische en robuuste uitstraling.
De meeste kisten hebben het probleem dat je erg moeilijk onderin komt.
Door de hele onderzijde te bedekken met laden zijn die regionen goed bereikbaar: daar heb ik o.a. mijn schaven los van de rest.
De gewelfde deksel maakt de kist van vorenaf bereikbaar en bied plaats in de deksel.
(Achteraf blijk ik daardoor wel weinig ruimte in de kist zelf over te houden)
Het beitelrek heb ik als een wig aan de lange zijde geplaatst, zodat er een lade langs kan lopen en het rek de vorm van de beitels volgt.
Hierbij tekeningen en foto's
Hierbij het resultaat:
Een smalle langwerpige kist geheel uit verlijmd essenhout, met laden aan beide kopse zijden, een afgeronde deksel en een welving in de sluiting en een
demontabel beitelrek.
Leuk om te maken en verzinnen en hierbij te delen.
Verkorte bouwwijze:
ik verlijmde panelen van gemachineerde essenhouten planken en één mahonie plank.
Die zaagde ik in verstek in 4 panelen die ik als een gesloten kist verlijmde en met lamello's op de hoeken verbond.
vooraf zaagde ik eerst de fronten van de beide laden eruit.
de bovenkant verdikte ik met een lijst van massief essenhout om daarna mooi te kunnen afronden
de verdikte bovenkant en de onderkant kregen een sponning waarin multiplex panelen werden verlijmd.
De boven en onderkant werden van elkaar gezaagd aan de lange zijden.
Mbv een slabloon werden de zijkanten met een dunne duimfrees en sjabloonring met een welving doorgefreesd.
Op de plek waar de boven- en onderkant werden gescheiden vulde ik de "zaag- en frees-snede" door dunne latjes mahonie op beide delen te verlijmen.
Aan de kopse zijde was dat nog een hele buigklus.
Verder werd de kist afgemonteerd met een tussenbodem, gereedschapsklampen en een beiterekje, scharnieren en een harpoenslotje.
De laden werden van zwaluwstaarten voorzien.
de deksel werd nog met essen gefineerd en het geheel werd in de lijnolie gezet.
Inspiratie:
voor de vormgeving wilde ik vooral de echte kistvorm doorbreken: de meeste kisten worden echte schoenendozen door de haakse hoeken en de zichtbaar dunne houtenwanden. Door de deksel flink af te ronden en het hout daar te verdubbelen kreeg de kist een meer organische en robuuste uitstraling.
De meeste kisten hebben het probleem dat je erg moeilijk onderin komt.
Door de hele onderzijde te bedekken met laden zijn die regionen goed bereikbaar: daar heb ik o.a. mijn schaven los van de rest.
De gewelfde deksel maakt de kist van vorenaf bereikbaar en bied plaats in de deksel.
(Achteraf blijk ik daardoor wel weinig ruimte in de kist zelf over te houden)
Het beitelrek heb ik als een wig aan de lange zijde geplaatst, zodat er een lade langs kan lopen en het rek de vorm van de beitels volgt.
Hierbij tekeningen en foto's
