Je hebt gelijk Henk. Ik gooide de termen door elkaar. Carborundum is inderdaad silicium carbide.
Novaculite, waar de beroemde Arkansas stenen uit bestaan is een Silicon Dioxide, SiO2 oftwel silicium dioxide.
Het gekke is nu dat Silicium Carbide wel heel erg hard is, maar ook erg bros waardoor het snel in kleinere en kleinere stukjes uiteenvalt. De carborundum steen wordt dus steeds fijner of gladder en "doet" het niet lekker meer. Arkansas stenen hebben daar veel minder last van. De schurende korrels worden wel steeds ronder, waardoor de steen ook steeds fijner wordt. Door het oppervlak af en toe eens op te frissen met een diamant steen of gewoon op een beton tegel, wordt de werking weer sterker. Je kan dit gebruiken door bijv de Translucent Arkansas met rust te laten en zo een hele mooie polijst steen te creeeren, terwijl je de soft Arkansas of de Washita steeds weer opfrist waardoor hij snel blijft slijpen.