Deze vraag komt vaker voorbij. Toch maar eens wat relativeren (al doe ik dat volgens mijn eega te vaak).
Ik ben het met de strekking van
@mathieu 's antwoord eens. Voordat je voedsel op de snijplank terechtkomt is er al een veel riskanter traject afgelegd, niet alleen qua mechanische gevaren maar ook op het gebied van giftige en/of carcinogene stoffen. Een ruwe schets:
De boom is waarschijnlijk gekapt in een omgeving waar gemotoriseerd verkeer schadelijke stoffen heeft achtergelaten.
Hij is waarschijnlijk omgezaagd en verkleind met een benzine-gestookte kettingzaag zonder katalysator of uitlaatgasfilter.
Tijdens het drogen (gelukkig in de buitenlucht) zijn er waarschijnlijk vluchtige componenten in de omgevingslucht gebracht. Juist die stoffen die we zo lekker vinden ruiken aan vers hout.
Tijdens de waarschijnlijk machinale verwerking van het hout ben je, alle goede bedoelingen ten spijt, waarschijnlijk met een hoeveelheid houtstof in aanraking gekomen. Hopelijk meer op je kleren dan in je longen.
Als je een beetje zuinig op je lichaam bent, heb je bovenstaande werkzaamheden grotendeels uitbesteed. Maar..., waar is dan de lol?
En dan, eindelijk, ligt je biefstukje op die prachtige plank. Het water loopt al in je mond. Was er niet ook nog iets met roodvlees en darmkanker?
.
Nou, dan eerst maar even een wijntje. Heerlijk, gerijpt in eiken vaten en dat proef je hoor. Sigaretje erbij...
Ondertussen staat de BBQ al lekker te gloeien, goed spul ook, die aanmaakblokjes. Mooi dat de buren de was net hebben binnengehaald. 't Vlees is helaas een beetje geblakerd, dat krabben we er wel af. Hoor die kanarie binnen eens fluiten, wel een stofnest in huis.
Enfin, gevaren alom. Zaak om er met gezond verstand mee om te gaan. Het is niet mogelijk om een degelijk, goed onderbouwd en volledig antwoord te geven over de aard en omvang van de risico's per houtsoort, simpelweg omdat daartoe de gegevens ontbreken. Experimenteel onderzoek naar dosis- /effect relaties is ethisch niet te verantwoorden. Daarom is de beschikbare kennis grotendeels beperkt tot beschrijving van excessen: waargenomen schadelijke effecten na langdurig, frequent en/of intensief contact met hout of daaruit afkomstige stoffen.
Juist door het ontbreken van betrouwbare gegevens wordt de beperkte beschikbare kennis zonder nuancering gedeeld. Da's ook de tijdgeest. Kanker door continue blootstelling in de werkomgeving wordt al te gemakkelijk vertaald naar een waarschuwing tegen het incidenteel gebruik van bepaalde materialen in de privésfeer, zonder rekening te houden met de wijze waarop het contact plaatsvindt.
Toch maakt het nogal uit of je een blokfluit voor de muziek gebruikt of hem in kleine deeltjes inademt.
Om terug te komen op je snijplank: zorg dat er geen deeltjes loskomen. Harde houtsoorten, goed verlijmd, glad afgewerkt, het snijvlak bij voorkeur uit kops hout en geen gemakkelijk splinterende soorten. Azobé zou ik om de laatste reden niet gebruiken. En geef de plank een opfrisbeurtje zodra het oppervlak ruw wordt.
