Prachtig. Maar toch even zeuren. Officieel zou je dit geen 'damaststaal' mogen noemen. Sterker nog, er wordt sinds de 17e eeuw geen echt damaststaal meer gemaakt. Het product waar het hier om gaat is 'pattern welded' steel, waarbij twee staalsoorten met verschillende eigenschappen (waarvan een een hoog genoeg koolstofgehalte heeft om voor separatie van ijzercarbide te zorgen) tot een geheel worden gesmeed (meestal in een aantal laagjes) om vervolgens tijdens het smeedproces getordeerd en gevouwen te worden om zo, na etsen van het eindproduct, tot het gewenste patroon te komen. Damasteel, hier ook genoemd, is nog heel wat anders, dit is een poeder metallurg materiaal waarbij twee poederstalen van verschillende samenstelling in een bepaald patroon in een mal worden gegoten (in poedervorm) om vervolgens via sinteren tot een massief product gevormd te worden (net zoals gewoon poeder metallurg voorwerpen gemaakt worden).
Over de verschillen tussen 'echt' damascener staal (gemaakt van een Indische ijzersoort die 'wootz' heet) en modern pattern welded 'damast, is een aantal zeer interessante websites te vinden. Kort gezegd komt het er op neer dat men er van overtuigd is dat historisch damascener staal 'toevallig' de bekende eigenschappen heeft omdat die in het wootz ijzer aanwezig waren. Wootz voor damascener staal kwam uit een beperkt aantal Indische ijzergroeven die in de loop van de 17e eeuw uitgeput raakten. Het ijzererts aldaar had een natuurlijke samenstelling die de vorming van damast in de hand werkte, en werd in kleine smeltkroezen verwerkt tot ijzer ('crucible iron'). Samen had dat, in een deel van de productie, damascener staal (zo geheten omdat de in Europa bekende producten van dit staal voornamelijk in Damascus werden vervaardigd) tot gevolg.