Tenminste zit de scharnieren niet zo gek, hooraa, Maar nee ik bedoel de onder en bodem regels zou moeten tussen de stijlen terwille in dit stuk is het andersom, stijlen tussen regels.
Ernest,
Ik ben het niet eens met het idee van André dat de klant altijd gelijk heeft. Dat voor mij klinkt als een stuk neo-liberal, laat kapitalistische, marketing school dogma, dat een vakman moet buigen om een enkele opdracht te krijgen. In eerste instantie moet een (mogelijk) klant geïnformeerde worden. Meeste mensen zijn redelijk en kunnen een fatsoenlijk verhaal accepteren. Ten tweede moet iets gedaan worden met slecht ontwerpers die niks over wat ze ontwerpen weten. In andere worden Vakmensen eerste, ontwerpers onderaan maar dat is een ander volgorder als wat je bij toonaangevende instanties zoals FrozenFountain in Amsterdam te horen krijgen, die willen niks weten van ambacht wat alleen een andere word is voor kennis plus iets meer.
Er is altijd al een tendens geweest bij ontwerpers en architecten om zich af te zetten tegen het bestaande om toch maar vernieuwend uit de bus te komen. Veelal krijg je dan technische misbaksels te zien zoals bovenstaande deur. Er word dan wel van de "vakman" verwacht dat ie er een werkend geheel van maakt

Meestal is er wel serieus overleg tussen ontwerper en uitvoerder waarbij de ver uiteenlopende standpunten wat meer op één lijn komen te zitten. De ontwerper gaat rekening houden met enkele universele wetten

en de uitvoerder (vakman) komt uit zijn comfortzone, dit resulteert meestal in een win-win situatie voor beiden. Dit laatste is soms niet makkelijk, er zijn risico's aan verbonden omdat je de grenzen van wat mogelijk is gaat oprekken en daar betaal je altijd leergeld voor. Nu kan je dit zien als een tegenslag, of als een (dure) les, waar je veel uit leert. Alle bedrijven in de top van een bepaalde nice zijn daar gekomen door te durven experimenteren en soms tegenslagen te slikken. De wereld draait door, niet allen op tv, ook in realiteit, het vak verandert omdat er nieuwe methoden, nieuwe bevestigingsmaterialen, nieuwe materialen op de markt komen, nieuwe machines, etc. Het gevolg van dit alles is dat dus ook de werkstukken gaan evolueren en daarmee ook de kennis van de vakman.
De klant is altijd koning, hij betaald de rekening, maar of ie altijd zijn zin krijgt is weer wat anders natuurlijk. Als vakman ben je vrij om in zijn verhaal mee te gaan of niet. Het is al meermaals gebeurt dat ik opdrachten weigerde omdat een bepaald ontwerp maar met haken en ogen aan elkaar hing, of waar je al van op afstand zag dat een klus faliekant ging aflopen. Als er dan van de opdrachtgever uit geen bereidheid is om één en ander aan te passen stopt het verhaal; tenminste, bij mij toch.
Mvg,
André