Een shadow box is eigenlijk een soort van schilderij met een diepe lijst. Inplaats van een platte afbeelding kan je niet al te grote spulletjes op een achtergrond bevestigen en het geheel aan de muur hangen. Het wordt veel gebruikt voor militairen om attributen van hun militaire carriere zichtbaar te maken. Dat kunnen de lintjes en medailles zijn, rang- en onderdeel-insignes en bij een gesneuvelde krijger bovendien de ceremonieel in een driehoek gevouwen Amerikaanse vlag.
Het feit dat ik aan houtbewerkung doe heb ik niet geheim kunnen houden. De jongste zoon van m'n vrouw verzamelt al jaren Smurfs. Hij heeft er al ruim 100 en er komen er regelmatig een paar bij. Hij opperde een keer een mogelijkheid om een de Smurfen in een soort van rek tentoon te stellen zodat hij gelijk een goed overzicht had. Al pratende kwam ik op een kingsize letterbak en hij op een shadow box. Met dat gegeven ging ik aan de slag.
Ik wilde een letterbak maken met 120 vakken. De vakken zouden 50 breed en 75 hoog worden. Er zouden 10 vakken in de breedte komen en 12 in de hoogte.
En toen gaf onze auto de geest, dus geen transport naar Home Depot. Nu had ik nog een gehalveerde 2x4 liggen die ik voor de rekken had voorbereid. Maar om lange schulpzaagsnedes te maken moest er natuurlijk wel een goed zaagblad komen. Gelijk maar een pantherblad voor de Festool TS55 aangeschaft want dat stond al een tijd op m'n lijstje. De horizontale en vertikale latten zouden 5 mm dik worden uit de dikte van een 2x4 (39 mm). Uit een helft van de 2x4 kon ik net genoeg latjes halen. De latten zouden in elkaar gezet worden als een rooster voor schepen, met een groef tot de halve hoogte van de lat.
Nu moest ik een truc verzinnen om de groeven op een vaste onderlinge afstand te maken. Voortbordurend op slimmigheden elders op het web kwam ik op een hulpgeleider met een spijker er in van de zelfde dikte als het zaagblad (2,2 mm).
Door één groef te zagen op de juiste afstand van het einde kon ik met de spijker op de juiste afstand de verdere groeven zagen.
De groef werd 2,2 mm breed en moest 5 mm worden. Door de spijker iets te verplaatsen en terug te werken kon ik met de tweede doorgang alles op de juiste breedte brengen. Ik moest alleen een haartje aan hout weghalen.
In theorie werkte het perfect maar door de kleine speling en het een fractie harder aandrukken op de spijker verliep het per zaagsnede een heel klein beetje. Elke afwijking komt op de som van de vorige afwijkingen en dat was aan het einde zo'n 2 mm. Met wat selecteren kon ik die afwijkingen nagenoeg onzichtbaar verdelen over het geheel. Daardoor is het rooster niet helemaal haaks gebleven.
Voor de rand zaagde ik twee stroken van 10 mm van de andere helft van de 2x4, ditmaal de halve breedte minus de zaagbladbreedte (43 mm). Hierdoor werd de rand iets hoger dan de latjes. Om de latjes in de rand te bevestigen maakte ik met de zaag groeven ter breedte van de dikte van de latjes. De einden van de latjes rondde ik af volgens de diameter van het zaagblad. Zodoende kon ik nagenoeg onzichtbaar en bovendien moeiteloos het rooster vastzetten in de rand.
De zichtkant van de latjes werd tweezijdig afgerond en de rand aan één zijde. Dan kwamen er verstekken aan de randen. Omdat de vlakken van de randen niet mooi parallel waren kwamen de verstekken er ook niet mooi recht uit. Met een spie van 3 graden kon ik dit opvullen. Omdat ik het geheel donker zou beitsen viel dit nagenoeg niet op.
Na het samenlijmen van het rooster en de rand ging het totaal op een ondergrond van dun multiplex. Om de multiplex rand onzichtbaar te maken maakte ik van de derde dikke strook een randje met een gefreesd profiel. Dit ging ook met een verstek rondom tegen de rand aan.
Nu werd er gebeitst. 120 bakjes beitsen is een aardig tijdrovende bezigheid. Later ging er nog een soort van vernis overheen, weer aardig tijdrovend. De buitenkant heb ik na iets opschuren een tweede laag vernis gegeven zodat het er wat gladder uitziet.
Vandaag met het overhandigen van de Kerstcadeau's was de Smurfoloog duidelijk geraakt door de letterbak. Als laatste detail kwam de ophanging aan de beurt. Van de diverse mogelijkheden werden het ophangogen. Die heb ik zelf maar gemaakt uit een restje plaatstaal van een net gesloopte stofzuiger.
Ik zal vragen of hij een foto wil maken van de bak als de Smurfen er in staan.
Ik vond het een leerzame opgave. Hier en daar heb ik een principieel foutje gemaakt, dat gaat een volgende keer beter (hoop ik).
Het feit dat ik aan houtbewerkung doe heb ik niet geheim kunnen houden. De jongste zoon van m'n vrouw verzamelt al jaren Smurfs. Hij heeft er al ruim 100 en er komen er regelmatig een paar bij. Hij opperde een keer een mogelijkheid om een de Smurfen in een soort van rek tentoon te stellen zodat hij gelijk een goed overzicht had. Al pratende kwam ik op een kingsize letterbak en hij op een shadow box. Met dat gegeven ging ik aan de slag.
Ik wilde een letterbak maken met 120 vakken. De vakken zouden 50 breed en 75 hoog worden. Er zouden 10 vakken in de breedte komen en 12 in de hoogte.
En toen gaf onze auto de geest, dus geen transport naar Home Depot. Nu had ik nog een gehalveerde 2x4 liggen die ik voor de rekken had voorbereid. Maar om lange schulpzaagsnedes te maken moest er natuurlijk wel een goed zaagblad komen. Gelijk maar een pantherblad voor de Festool TS55 aangeschaft want dat stond al een tijd op m'n lijstje. De horizontale en vertikale latten zouden 5 mm dik worden uit de dikte van een 2x4 (39 mm). Uit een helft van de 2x4 kon ik net genoeg latjes halen. De latten zouden in elkaar gezet worden als een rooster voor schepen, met een groef tot de halve hoogte van de lat.
Nu moest ik een truc verzinnen om de groeven op een vaste onderlinge afstand te maken. Voortbordurend op slimmigheden elders op het web kwam ik op een hulpgeleider met een spijker er in van de zelfde dikte als het zaagblad (2,2 mm).
Door één groef te zagen op de juiste afstand van het einde kon ik met de spijker op de juiste afstand de verdere groeven zagen.
De groef werd 2,2 mm breed en moest 5 mm worden. Door de spijker iets te verplaatsen en terug te werken kon ik met de tweede doorgang alles op de juiste breedte brengen. Ik moest alleen een haartje aan hout weghalen.
In theorie werkte het perfect maar door de kleine speling en het een fractie harder aandrukken op de spijker verliep het per zaagsnede een heel klein beetje. Elke afwijking komt op de som van de vorige afwijkingen en dat was aan het einde zo'n 2 mm. Met wat selecteren kon ik die afwijkingen nagenoeg onzichtbaar verdelen over het geheel. Daardoor is het rooster niet helemaal haaks gebleven.
Voor de rand zaagde ik twee stroken van 10 mm van de andere helft van de 2x4, ditmaal de halve breedte minus de zaagbladbreedte (43 mm). Hierdoor werd de rand iets hoger dan de latjes. Om de latjes in de rand te bevestigen maakte ik met de zaag groeven ter breedte van de dikte van de latjes. De einden van de latjes rondde ik af volgens de diameter van het zaagblad. Zodoende kon ik nagenoeg onzichtbaar en bovendien moeiteloos het rooster vastzetten in de rand.
De zichtkant van de latjes werd tweezijdig afgerond en de rand aan één zijde. Dan kwamen er verstekken aan de randen. Omdat de vlakken van de randen niet mooi parallel waren kwamen de verstekken er ook niet mooi recht uit. Met een spie van 3 graden kon ik dit opvullen. Omdat ik het geheel donker zou beitsen viel dit nagenoeg niet op.
Na het samenlijmen van het rooster en de rand ging het totaal op een ondergrond van dun multiplex. Om de multiplex rand onzichtbaar te maken maakte ik van de derde dikke strook een randje met een gefreesd profiel. Dit ging ook met een verstek rondom tegen de rand aan.
Nu werd er gebeitst. 120 bakjes beitsen is een aardig tijdrovende bezigheid. Later ging er nog een soort van vernis overheen, weer aardig tijdrovend. De buitenkant heb ik na iets opschuren een tweede laag vernis gegeven zodat het er wat gladder uitziet.
Vandaag met het overhandigen van de Kerstcadeau's was de Smurfoloog duidelijk geraakt door de letterbak. Als laatste detail kwam de ophanging aan de beurt. Van de diverse mogelijkheden werden het ophangogen. Die heb ik zelf maar gemaakt uit een restje plaatstaal van een net gesloopte stofzuiger.
Ik zal vragen of hij een foto wil maken van de bak als de Smurfen er in staan.
Ik vond het een leerzame opgave. Hier en daar heb ik een principieel foutje gemaakt, dat gaat een volgende keer beter (hoop ik).
Laatst bewerkt:
