Ik ben eventjes weggeweest. Hoge noorden, om niet heel precies te zijn. Enkele weken off-grid in een woning met zonder electriciteit of stromend water.
Dat is heel simpel leven. Veel lezen, varen, zwemmen, vissen, offroad rijden met de auto (je moest wel, om ergens te komen) maar ik had al bedacht dat ik wat snijwerk ging doen, want dat doe ik altijd tijdens dit soort vakanties. Ditmaal echter, had de eigenaresse van de woning al gehint dat ze gek is op handgemaakte spullen. Dus toen er vlakbij het huis een berk door natuurlijk omstandigheden ten val was gekomen een week ervoor, heb ik gauw een stukje van de stam 'gered'. Ik had op dat moment alleen mijn zwitserse zakmes bij, en ik kan je vertellen dat het dan best een uitdaging is een stam door te zagen half in de schemering.
Maar soit:
ik had mijn eigen Granfors Bruk beiltje niet bij (vergeten) dus een beil gevonden in het gereedschapsschuurtje van het huisje.
de grootste brokken eraf gehakt.
omdat het heel erg vers/groen hout was, ging het snijden redelijk voorspoedig.
langzaam begon de vorm erin te komen.
Ik vind het nog lastig om zonder gebruik van enige hulpmiddelen zoals schuurpapier de boel mooi glad te krijgen. Je moet er vooral veel geduld voor hebben (iets waar ik een permanent tekort aan heb in mijn gereedschapskist) en hele kleine lichte korte snijbewegingen te maken. Dat is extra lastig met het gekromde mes, waarmee je de holling maakt en bewerkt.
Maar we hebben het gered
.
ik heb de lepel daarna in een paar tissues gewikkeld en een papieren zak zodat het droogproces niet te snel zou verlopen en met uitleg kado gedaan aan de eigenaresse van het huisje, die hier al 40 jaar deel van het jaar woont en dus een grote collectie 'traditionele' stukken bezit. Maar zo'n lepel had ze nog niet, en ze is er dolgelukkig mee.
Je moet toch wat als je 1500 kilometer van je werkplaats verwijderd bent.
Dat is heel simpel leven. Veel lezen, varen, zwemmen, vissen, offroad rijden met de auto (je moest wel, om ergens te komen) maar ik had al bedacht dat ik wat snijwerk ging doen, want dat doe ik altijd tijdens dit soort vakanties. Ditmaal echter, had de eigenaresse van de woning al gehint dat ze gek is op handgemaakte spullen. Dus toen er vlakbij het huis een berk door natuurlijk omstandigheden ten val was gekomen een week ervoor, heb ik gauw een stukje van de stam 'gered'. Ik had op dat moment alleen mijn zwitserse zakmes bij, en ik kan je vertellen dat het dan best een uitdaging is een stam door te zagen half in de schemering.
Maar soit:
ik had mijn eigen Granfors Bruk beiltje niet bij (vergeten) dus een beil gevonden in het gereedschapsschuurtje van het huisje.
de grootste brokken eraf gehakt.
omdat het heel erg vers/groen hout was, ging het snijden redelijk voorspoedig.
langzaam begon de vorm erin te komen.
Ik vind het nog lastig om zonder gebruik van enige hulpmiddelen zoals schuurpapier de boel mooi glad te krijgen. Je moet er vooral veel geduld voor hebben (iets waar ik een permanent tekort aan heb in mijn gereedschapskist) en hele kleine lichte korte snijbewegingen te maken. Dat is extra lastig met het gekromde mes, waarmee je de holling maakt en bewerkt.
Maar we hebben het gered
. ik heb de lepel daarna in een paar tissues gewikkeld en een papieren zak zodat het droogproces niet te snel zou verlopen en met uitleg kado gedaan aan de eigenaresse van het huisje, die hier al 40 jaar deel van het jaar woont en dus een grote collectie 'traditionele' stukken bezit. Maar zo'n lepel had ze nog niet, en ze is er dolgelukkig mee.
Je moet toch wat als je 1500 kilometer van je werkplaats verwijderd bent
.