Mijn pleegmoeder, een dame die mij in mijn tienerjaren opgevangen heeft toen het thuis even niet ging en me daarna door de jaren heen meerdere malen opgevangen en me op het juiste pad heeft teruggezet. Zonder haar was ik niet de persoon geweest die ik vandaag de dag ben.
Ze is ziek, de grote K, en ze gaat niet meer beter worden. Tijd is eindig, maar het kan zomaar nog een paar jaar duren, of niet.. We weten het gewoon niet. Ik had haar een munt gegeven die mij de eerste jaren (en nog) heel veel steun heeft gegeven in mijn herstel van verslaving. Die heb ik gekregen toen ik uit de kliniek in Schotland ontslagen werd. Ik kan er voor haar zijn, iets wat ik in actief gebruik voor mijn oma en tante niet hebben kunnen doen. Ik was heul ergens anders mee bezig...
Ze heeft die munt pas geleden teruggegeven omdat ze doodsbang is om 'm kwijt te raken. Ja maar maiskolf, dat was de bedoeling niet!
Dus een doosje. Een simpel verstekdoosje met een opliggend deksel. Uit de verzameling fijnhout een stuk Santos of Pau Ferro, wat Wengé en een gebroken stuk binding van gevlamd esdoorn. Pau Ferro voor het doosje, wengé voor de bodem en deksel en het esdoorn voor het binnenste randje wat de deksel op z'n plek houdt. Mijn buurman is leerbewerker en ik wil hem vragen om een mooie houder voor de munt
Wengé op de lintzaag herzaagd van een wat groter stuk en met een freesslede gevlakt
Omdat ik nog aan het verbouwen ben en heel veel gereedschap nog ingepakt zit en ik nu niet alles tevoorschijn wil halen, maar even zo. Ff snel een afkortslede voor de tafelzaag in elkaar geflanst en de stukjes gezaagd, eerst wat proefjes en toen ik tevreden was, het echte werk.
In elkaar gelijmd en hier ook het samenraapsel van hout. De foto's doen de kleur geen eer aan.
Vraagje: Ik worstel met de afwerking. Olie doet het op Wengé niet zo goed en was is wel mooi (antiekwas), maar daar zie je niet zoveel van, het kan spectaculairder. De poriën van de Wengé gaan nog gevuld worden. Tips?
Ze is ziek, de grote K, en ze gaat niet meer beter worden. Tijd is eindig, maar het kan zomaar nog een paar jaar duren, of niet.. We weten het gewoon niet. Ik had haar een munt gegeven die mij de eerste jaren (en nog) heel veel steun heeft gegeven in mijn herstel van verslaving. Die heb ik gekregen toen ik uit de kliniek in Schotland ontslagen werd. Ik kan er voor haar zijn, iets wat ik in actief gebruik voor mijn oma en tante niet hebben kunnen doen. Ik was heul ergens anders mee bezig...
Ze heeft die munt pas geleden teruggegeven omdat ze doodsbang is om 'm kwijt te raken. Ja maar maiskolf, dat was de bedoeling niet!
Dus een doosje. Een simpel verstekdoosje met een opliggend deksel. Uit de verzameling fijnhout een stuk Santos of Pau Ferro, wat Wengé en een gebroken stuk binding van gevlamd esdoorn. Pau Ferro voor het doosje, wengé voor de bodem en deksel en het esdoorn voor het binnenste randje wat de deksel op z'n plek houdt. Mijn buurman is leerbewerker en ik wil hem vragen om een mooie houder voor de munt
Wengé op de lintzaag herzaagd van een wat groter stuk en met een freesslede gevlakt
Omdat ik nog aan het verbouwen ben en heel veel gereedschap nog ingepakt zit en ik nu niet alles tevoorschijn wil halen, maar even zo. Ff snel een afkortslede voor de tafelzaag in elkaar geflanst en de stukjes gezaagd, eerst wat proefjes en toen ik tevreden was, het echte werk.
In elkaar gelijmd en hier ook het samenraapsel van hout. De foto's doen de kleur geen eer aan.
Vraagje: Ik worstel met de afwerking. Olie doet het op Wengé niet zo goed en was is wel mooi (antiekwas), maar daar zie je niet zoveel van, het kan spectaculairder. De poriën van de Wengé gaan nog gevuld worden. Tips?
Bijlagen
Laatst bewerkt:
