In een ander topic werd er gesproken over het zelf maken van een grafkist. Dit heb ik in 2011 zelf ook gedaan, toen m'n vader is overleden. Hij is z'n leven lang een 'maker' geweest en ik weet niet wat hij niet van hout heeft gemaakt. ZIjn eerste baan was overigens in een werkplaats waar regelmatig grafkisten werden gemaakt, zo'n 50 jaar geleden. Ik kon het niet over m'n hart verkrijgen dat hij zou worden begraven in een standaardkist. Het grootste deel van het werk is gedaan in de week na het overlijden, wat uiteindelijk nog wel wat latertjes opleverde. Ik heb het ervaren als een bijzonder werkstuk en een mooi begin van het verwerkingsproces. Het zal voor de vakmensen onder u wellicht snel duidelijk worden dat ik geen professioneel houtbewerker ben!
Het hele proces is niet tot in detail vastgelegd, maar hier zijn een aantal foto's:
De kist is gemaakt van 18mm berkenmultiplex, dat grof op maat is gezaagd bij de lokale bouwmarkt. Ik zaag het liever zelf precies op maat, na een aantal minder precieze zaagsnedes mee te hebben gekregen bij andere projectjes.
De bouw van de eigenlijke kist zelf is heel basic: 3 mm diepe sponningen zorgen voor versteviging van de verbindingen. De kopse kanten van het multiplex blijven zichtbaar over 15 mm aan de kopse kant van de kist (en later de rand van het deksel). Het uiteindelijke formaat van de kist bedroeg 74 x 214 x 41 cm
De handvaten zijn gemaakt van 30mm rondhout over de gehele lengte van de kist, verdeeld in drie segmenten, voor de dragers. Hiervoor zijn 12 afstandshouders gemaakt, met een ondiepe (3mm) pen-gat verbinding. In de zijwanden en de kopse kanten zijn hier gaten voor gefreesd met de bovenfrees. (Erfstuk van m'n vader: een makita die ouder is dan ik, voor zover ik weet)
De eerste assemblage:
De zijkanten en onderzijde van de kast zijn verlijmd met standaard houtlijm (mag niet watervast zijn volgens de voorschriften) en vastgeschroefd met 4x40mm RVS torxschroeven. (m'n vader vond torxschroeven toffe schroeven...) De handgrepen zijn verlijmd en van binnenuit vastgeschroefd. Het rondhout is met een derde, 60 mm schroef in het midden van de afstandhouders vastgeschroefd. Achteraf gezien een domme zet om dit nu al te doen, omdat ik me bedacht dat ik de handgrepen blank wilde houden. Bij het losdraaien knapte een van de schroeven, waardoor de handgreep niet meer los kon... Kostte uiteindelijk een boel extra werk om deze schoon te houden tijdens de afwerking.
Het pas maken van het deksel, mbv de bovenfrees (als je geen grote werkplaats hebt, moet je improviseren, gelukkig hielp het weer mee!):
De binnenzijde is gevuld met een bepaald gras, waarvan ik de naam even kwijt ben. Daarna bekleed met een door m'n schoenmoeder gemaakte katoenen hoes en kussentje. Nietjes weggewerkt achter een 18mm latje.
En dan wordt je toch benieuwd hoe dat nu ligt... (niet onaardig)
Op de foto's is ook de eerste laag celluloselak te zien. Wat een verrekt rotspul... Uiteindelijk heb ik denk ik zo'n 4 lagen aangebracht voor ik enigszins tevreden was.
M'n vader was gek op z'n twee kleinzoons. Om dit in de kist te verwerken hebben we het uiteindelijk voor elkaar gekregen om twee van hun handafdrukjes te op de kist te zetten:
Het eindresultaat, inclusief door m'n vriendin en schoonzus handgemaakte boeket
Terugkijkend ben ik nooit helemaal tevreden geworden over de laklaag. Daar heb ik me op verkeken, totaal onbekend product voor me. Al met al ben ik echter toch zeer tevreden over het eindresultaat, al kan ik dat niet los zien van het proces van het maken van de kist. Het was dan ook op een vreemde manier mooi om te ervaren dat met het vorderen van de kist het besef kwam dat m'n vader écht overleden was.
Het hele proces is niet tot in detail vastgelegd, maar hier zijn een aantal foto's:
De kist is gemaakt van 18mm berkenmultiplex, dat grof op maat is gezaagd bij de lokale bouwmarkt. Ik zaag het liever zelf precies op maat, na een aantal minder precieze zaagsnedes mee te hebben gekregen bij andere projectjes.
De bouw van de eigenlijke kist zelf is heel basic: 3 mm diepe sponningen zorgen voor versteviging van de verbindingen. De kopse kanten van het multiplex blijven zichtbaar over 15 mm aan de kopse kant van de kist (en later de rand van het deksel). Het uiteindelijke formaat van de kist bedroeg 74 x 214 x 41 cm
De handvaten zijn gemaakt van 30mm rondhout over de gehele lengte van de kist, verdeeld in drie segmenten, voor de dragers. Hiervoor zijn 12 afstandshouders gemaakt, met een ondiepe (3mm) pen-gat verbinding. In de zijwanden en de kopse kanten zijn hier gaten voor gefreesd met de bovenfrees. (Erfstuk van m'n vader: een makita die ouder is dan ik, voor zover ik weet)
De eerste assemblage:
De zijkanten en onderzijde van de kast zijn verlijmd met standaard houtlijm (mag niet watervast zijn volgens de voorschriften) en vastgeschroefd met 4x40mm RVS torxschroeven. (m'n vader vond torxschroeven toffe schroeven...) De handgrepen zijn verlijmd en van binnenuit vastgeschroefd. Het rondhout is met een derde, 60 mm schroef in het midden van de afstandhouders vastgeschroefd. Achteraf gezien een domme zet om dit nu al te doen, omdat ik me bedacht dat ik de handgrepen blank wilde houden. Bij het losdraaien knapte een van de schroeven, waardoor de handgreep niet meer los kon... Kostte uiteindelijk een boel extra werk om deze schoon te houden tijdens de afwerking.
Het pas maken van het deksel, mbv de bovenfrees (als je geen grote werkplaats hebt, moet je improviseren, gelukkig hielp het weer mee!):
De binnenzijde is gevuld met een bepaald gras, waarvan ik de naam even kwijt ben. Daarna bekleed met een door m'n schoenmoeder gemaakte katoenen hoes en kussentje. Nietjes weggewerkt achter een 18mm latje.
En dan wordt je toch benieuwd hoe dat nu ligt... (niet onaardig)
Op de foto's is ook de eerste laag celluloselak te zien. Wat een verrekt rotspul... Uiteindelijk heb ik denk ik zo'n 4 lagen aangebracht voor ik enigszins tevreden was.
M'n vader was gek op z'n twee kleinzoons. Om dit in de kist te verwerken hebben we het uiteindelijk voor elkaar gekregen om twee van hun handafdrukjes te op de kist te zetten:
Het eindresultaat, inclusief door m'n vriendin en schoonzus handgemaakte boeket
Terugkijkend ben ik nooit helemaal tevreden geworden over de laklaag. Daar heb ik me op verkeken, totaal onbekend product voor me. Al met al ben ik echter toch zeer tevreden over het eindresultaat, al kan ik dat niet los zien van het proces van het maken van de kist. Het was dan ook op een vreemde manier mooi om te ervaren dat met het vorderen van de kist het besef kwam dat m'n vader écht overleden was.
Bijlagen
Laatst bewerkt:
