Dit leek mij een leuk onderwerp om elkaar op ideeën te brengen. Want we moeten wel open blijven staan voor nieuwe ontwikkelingen, toch?! Conservatisme kan verstikkend werken, vinden jullie niet? Ik vind vrolijk fladderende gedachten een van de leukste dingen in het leven.
Ik ben momenteel druk aan het experimenteren met lasersnijden. Tot mijn verbazing zijn mijn ervaringen heeeeeel anders dan wat ik hier in andere topics lees. Ik ben voor een refurbished Sculpfun 30 pro met 22W laser gegaan voor onder €300, via Banggood. Met alle accessoires erbij zit ik nu rond de €500. Als software gebruik ik Lightburn, net onder de €100. Ik heb er al best leuke resultaten mee behaald. Voor mijn gevoel heb ik er al zeker voor meer dan €1000 lol mee gehad. Het geeft zoveel nieuwe ideeën/mogelijkheden. Heerlijk "speulen" als puberale pensionado met teveel zakgeld.
Mijn belangrijkste doelen zijn "ondersteuning" van mijn "old school" houtbewerking bij het viool- en strijkstokbouwen. Bijvoorbeeld voor het maken van malletjes. Er zijn hele mooie foto's te vinden van top-strijkstokken van beroemde bouwers waarvan de stokken tegenwoordig regelmatig over de ton doen op veilingen. Ik heb het gevoel dat ik daar laserend preciezere malletjes van kan maken dan volgens de traditionele methode van uitzagen en vijlen. Zeker als ik straks alle aandachtpuntjes heb getackeld (qua betrouwbare maatvoering e.d.).
Maar ook het eenvoudig maken van freesmallen voor patroonfrezen. Van de volgende viool-borrelplank (cadeautje waar ik vrienden blij mee maak) had ik aanvankelijk de mallen gemaakt volgens de beproefde methode van lintzagen + netjes maken.
Inmiddels ga ik dit soort werk met de laser doen. Daarbij heb ik ontdekt dat ik beter 2 3mm triplex malletjes op elkaar kan plakken dan proberen te burnen uit 6mm MDF (Praxis) dat een andere dichtheid aan de buitenkant heeft dan binnenin. Even afgezien van de onvoldoende nauwkeurigheid bij het op elkaar plakken van de 3mm malletjes, zie je hieronder wat ik bedoel: bij 6mm MDF (rechts) krijg je aan de zijkant van de mal een "kuiltje", terwijl je dat niet hebt met 2 lagen 3mm triplex (links).
Een van mijn andere eerste projectjes was een setje "bow gauges" waarmee je tijdens de bouw van een strijkstok het verloop van de diktes te kunnen volgen met maatjes die 0,5mm resp. 0,3mm oplopen.
Bekijk bijlage 161849
(setje 0,3mm oplopende maatjes die je achter elkaar op de stok kunt plaatsen)
En ook maar gelijk een noten gefineerd doosje bij gemaakt om er een "hebbedingetje" van te maken, waar ik nog iedere keer blij van kan worden. Daarnaast een alternatief gemaakt voor een "bow compass" om snel een dikte te kunnen meten op een specifieke plek. Sneller en handiger dan een schuifmaat.
Bekijk bijlage 161852
Een commerciële variant wordt verkocht voor tussen €70-80.
Bekijk bijlage 161850
www.paulus-bowparts.shop
Ook handig: inlays voor gereedschapboxen/systainers te maken. Laseren in schuim is geeft wel brand-risico als je het te fanatiek doet.
Werken met fineer wordt ook heel anders. Uiteraard kun je het fineer heel gemakkelijk op maat snijden voor bijvoorbeeld gefineerde doosjes. En dat is extra handig als je die doosjes simpel en accuraat maakt met online hulpprogramma's, zoals Boxes.py:
Fineer is een ideale oplossing om die ontsierende snijlijnen te verbergen. Dat kan simpel door het fineer precies op maat te snijden en verder alleen te lakken. Een voorbeeld van hoe ik de borduurhobby van een vriendin en haar dochters probeer te stimuleren door een mooi doosje te maken voor de (laser-gesneden) wikkelkaartjes voor haar borduurgaren (blije gezichten):
(Tussenfase waarbij de zijkanten nog moeten gebeuren)
Daarbij heb ik de techniek wat verder opgerekt door achter het eiken fineer zelfklevende metaalfolie te plakken, zodat ik "geultjes" kan graven met de laser, waarbij alles nog op zijn plek blijft zitten. Vervolgens lijm ik met huidenlijm (hé, vioolbouwer, hè?!) slangenhoutzaagsel (van mijn laatste zaagsessie met mijn zoon) in die geultjes (slangenhout: hé, stokkenbouwer, hè?!).
Dan lijm ik het aldus ingelegde fineer vast met huidenlijm op het triplex doosje (half uurtje in de oven op 75 graden), haal heel voorzichtig de folie er af, schraap, ook heel voorzichtig, met een schraapstaal, de lijmresten weg en ik kleur het motief in met kleurstoffen, die ik ook gebruik voor mijn vioolbouw/-restauratie activiteiten. Tot slot lak ik het met een mooie vioollak die eeuwen mooi zou moeten blijven glanzen. Ik geniet daarbij van de manier waarop oude en nieuwe technieken elkaar aanvullen.
Ik heb het gevoel dat ik pas net aan het ontdekken ben wat voor nieuwe dingen mogelijk worden.
Een van de dingen die ik nog wil onderzoeken is of ik een houten "sier-trompet", die ik als puber heb gemaakt als Sinterklaas-surprise, nog eens na zou kunnen maken met een vloeiend uitlopende beker, dankzij "plooibaar" gelaserd triplex.
Daarbij zou ik voor de beker dan gaan werken met het triplex dat als volgt gelaserd is:
Ik stel mij de volgende stappen voor: 6 segmenten van de beker lasersnijden, juiste hoeken eraan schaven, zijde op de randen van de segmenten om die duurzaam met elkaar te kunnen verlijmen, knettermooi fineer uit zoeken uit mijn verzameling en dan een pracht van een beker maken. Moet ik wel zeker zijn dat ik geen foutjes meer maak tegen de tijd dat ik aan het fineer begin. Daar heb ik niet zo heel veel van.
En wie weet kan ik ook ooit een serie maken van mijn "jeugdzonde" van 50 jaar geleden toen ik op 5 Atheneum zat.
Ik ben momenteel druk aan het experimenteren met lasersnijden. Tot mijn verbazing zijn mijn ervaringen heeeeeel anders dan wat ik hier in andere topics lees. Ik ben voor een refurbished Sculpfun 30 pro met 22W laser gegaan voor onder €300, via Banggood. Met alle accessoires erbij zit ik nu rond de €500. Als software gebruik ik Lightburn, net onder de €100. Ik heb er al best leuke resultaten mee behaald. Voor mijn gevoel heb ik er al zeker voor meer dan €1000 lol mee gehad. Het geeft zoveel nieuwe ideeën/mogelijkheden. Heerlijk "speulen" als puberale pensionado met teveel zakgeld.
Mijn belangrijkste doelen zijn "ondersteuning" van mijn "old school" houtbewerking bij het viool- en strijkstokbouwen. Bijvoorbeeld voor het maken van malletjes. Er zijn hele mooie foto's te vinden van top-strijkstokken van beroemde bouwers waarvan de stokken tegenwoordig regelmatig over de ton doen op veilingen. Ik heb het gevoel dat ik daar laserend preciezere malletjes van kan maken dan volgens de traditionele methode van uitzagen en vijlen. Zeker als ik straks alle aandachtpuntjes heb getackeld (qua betrouwbare maatvoering e.d.).
Maar ook het eenvoudig maken van freesmallen voor patroonfrezen. Van de volgende viool-borrelplank (cadeautje waar ik vrienden blij mee maak) had ik aanvankelijk de mallen gemaakt volgens de beproefde methode van lintzagen + netjes maken.
Inmiddels ga ik dit soort werk met de laser doen. Daarbij heb ik ontdekt dat ik beter 2 3mm triplex malletjes op elkaar kan plakken dan proberen te burnen uit 6mm MDF (Praxis) dat een andere dichtheid aan de buitenkant heeft dan binnenin. Even afgezien van de onvoldoende nauwkeurigheid bij het op elkaar plakken van de 3mm malletjes, zie je hieronder wat ik bedoel: bij 6mm MDF (rechts) krijg je aan de zijkant van de mal een "kuiltje", terwijl je dat niet hebt met 2 lagen 3mm triplex (links).
Een van mijn andere eerste projectjes was een setje "bow gauges" waarmee je tijdens de bouw van een strijkstok het verloop van de diktes te kunnen volgen met maatjes die 0,5mm resp. 0,3mm oplopen.
Bekijk bijlage 161849
(setje 0,3mm oplopende maatjes die je achter elkaar op de stok kunt plaatsen)
En ook maar gelijk een noten gefineerd doosje bij gemaakt om er een "hebbedingetje" van te maken, waar ik nog iedere keer blij van kan worden. Daarnaast een alternatief gemaakt voor een "bow compass" om snel een dikte te kunnen meten op een specifieke plek. Sneller en handiger dan een schuifmaat.
Bekijk bijlage 161852
Een commerciële variant wordt verkocht voor tussen €70-80.
Bekijk bijlage 161850
Compass Bogenlehre
The Compass bow Gauge is a fast and easy way to measure the width, height and angle of your octogon and the alignment of the facets with the bow head. Developed by Bowmaker Steve Beckley.
www.paulus-bowparts.shop
Ook handig: inlays voor gereedschapboxen/systainers te maken. Laseren in schuim is geeft wel brand-risico als je het te fanatiek doet.
Werken met fineer wordt ook heel anders. Uiteraard kun je het fineer heel gemakkelijk op maat snijden voor bijvoorbeeld gefineerde doosjes. En dat is extra handig als je die doosjes simpel en accuraat maakt met online hulpprogramma's, zoals Boxes.py:
Fineer is een ideale oplossing om die ontsierende snijlijnen te verbergen. Dat kan simpel door het fineer precies op maat te snijden en verder alleen te lakken. Een voorbeeld van hoe ik de borduurhobby van een vriendin en haar dochters probeer te stimuleren door een mooi doosje te maken voor de (laser-gesneden) wikkelkaartjes voor haar borduurgaren (blije gezichten
):(Tussenfase waarbij de zijkanten nog moeten gebeuren)
Daarbij heb ik de techniek wat verder opgerekt door achter het eiken fineer zelfklevende metaalfolie te plakken, zodat ik "geultjes" kan graven met de laser, waarbij alles nog op zijn plek blijft zitten. Vervolgens lijm ik met huidenlijm (hé, vioolbouwer, hè?!) slangenhoutzaagsel (van mijn laatste zaagsessie met mijn zoon) in die geultjes (slangenhout: hé, stokkenbouwer, hè?!).
Dan lijm ik het aldus ingelegde fineer vast met huidenlijm op het triplex doosje (half uurtje in de oven op 75 graden), haal heel voorzichtig de folie er af, schraap, ook heel voorzichtig, met een schraapstaal, de lijmresten weg en ik kleur het motief in met kleurstoffen, die ik ook gebruik voor mijn vioolbouw/-restauratie activiteiten. Tot slot lak ik het met een mooie vioollak die eeuwen mooi zou moeten blijven glanzen. Ik geniet daarbij van de manier waarop oude en nieuwe technieken elkaar aanvullen.
Ik heb het gevoel dat ik pas net aan het ontdekken ben wat voor nieuwe dingen mogelijk worden.
Een van de dingen die ik nog wil onderzoeken is of ik een houten "sier-trompet", die ik als puber heb gemaakt als Sinterklaas-surprise, nog eens na zou kunnen maken met een vloeiend uitlopende beker, dankzij "plooibaar" gelaserd triplex.
Daarbij zou ik voor de beker dan gaan werken met het triplex dat als volgt gelaserd is:
Ik stel mij de volgende stappen voor: 6 segmenten van de beker lasersnijden, juiste hoeken eraan schaven, zijde op de randen van de segmenten om die duurzaam met elkaar te kunnen verlijmen, knettermooi fineer uit zoeken uit mijn verzameling en dan een pracht van een beker maken. Moet ik wel zeker zijn dat ik geen foutjes meer maak tegen de tijd dat ik aan het fineer begin. Daar heb ik niet zo heel veel van.
En wie weet kan ik ook ooit een serie maken van mijn "jeugdzonde" van 50 jaar geleden toen ik op 5 Atheneum zat.
Bijlagen
Laatst bewerkt:
