Ik moest vandaag even op mijn zolder ( tje) zijn…. en zie daar m’n mini verzameling van oude schaven…
De meeste zijn gekocht of gekregen, maar deze wilde ik toch even laten zien..
Niks aparts zo op het eerste oog, maar als ik hem omdraai
komen nog twee snijkanten voor de dag.
Ik liep toentertijd tegen het probleem aan dat m’n kofferbak ook maar beperkt groot was en om een blokschaaf, boor schaaf een kleine en grote afrondingschaaf , kantenbreker in m’n kist te proppen ging niet meer…
Dus zogezegd zo gedaan, uit de container drie delen tapisparket “gered” en uit de oude voorraad van m’n toenmalige werkgever een oude hardmetalen vlakbankbeitel gekregen, toen ik aangaf dat ik een stukje gereedschap wilde maken..
Ik heb het over ergens halverwege jaren negentig.
Eerst de beitel geslepen op m’n grote trots thuis in de garage , een slijper met een witte steen van 20 cm. Dat duurde niet lang
steen was toen de beitel klaar was ook klaar 10 cm..
De rondingen zijn later aangeslepen.
Op één zijkant de helling van de beitel afgetekend en de spie, hierna de boorschaaf als voorbeeld gebruikt voor het krullengat of hoe je het ook noemt.
Alles met de hand uitgezaagd, gesneden .
Toen het tussenstuk klaar was de twee zijkanten er tegen aan gelijmd waarna droging de randen afgewerkt werden.
Eerst had ik het idee om er een dubbele afrondingsschaaf van te maken dus een ronde groef eruit geschaafd met de boorschaaf en schuurpapier.
De beitel geslepen, ik kreeg het niet voor mekaar dat het lekker ging schaven. Wat was er aan de hand… teveel hout voor en achter de beitel. Het holletje verder uitgeschaafd totdat het uiteindelijk een hoek werd.
Ja het schaafde
vervolgens de beitel nog eens aangekeken, de vouw van de oorspronkelijke vorm zat er nog aan. Met een extra groef in het lijf was deze ook bruikbaar als kantenbreker.
Daarna ongeveer zo’n 15 jaar bij me gehad en gebruikt, vandaar dat het er gebruikt uitziet. Nu zo’n twaalf jaar geleden zei m’n toenmalige uitvoerder dat dat niet kon.. handgereedschap als er machines waren. Ik heb er voor moeten knokken om het ding niet op de container te laten belanden. Hij wilde het niet meer zien…
Dus belandde het op m’n zolder, waar ik het vandaag weer tegenkwam.
Dus een lang verhaal met herinneringen.
Ik ga er vanuit dat ik niet de enige ben die aan z’n gereedschap herinneringen heeft.
Dit wilde ik toch effe delen
De meeste zijn gekocht of gekregen, maar deze wilde ik toch even laten zien..
Niks aparts zo op het eerste oog, maar als ik hem omdraai
komen nog twee snijkanten voor de dag.Ik liep toentertijd tegen het probleem aan dat m’n kofferbak ook maar beperkt groot was en om een blokschaaf, boor schaaf een kleine en grote afrondingschaaf , kantenbreker in m’n kist te proppen ging niet meer…
Dus zogezegd zo gedaan, uit de container drie delen tapisparket “gered” en uit de oude voorraad van m’n toenmalige werkgever een oude hardmetalen vlakbankbeitel gekregen, toen ik aangaf dat ik een stukje gereedschap wilde maken..
Ik heb het over ergens halverwege jaren negentig.
Eerst de beitel geslepen op m’n grote trots thuis in de garage , een slijper met een witte steen van 20 cm. Dat duurde niet lang
steen was toen de beitel klaar was ook klaar 10 cm..De rondingen zijn later aangeslepen.
Op één zijkant de helling van de beitel afgetekend en de spie, hierna de boorschaaf als voorbeeld gebruikt voor het krullengat of hoe je het ook noemt.
Alles met de hand uitgezaagd, gesneden .
Toen het tussenstuk klaar was de twee zijkanten er tegen aan gelijmd waarna droging de randen afgewerkt werden.
Eerst had ik het idee om er een dubbele afrondingsschaaf van te maken dus een ronde groef eruit geschaafd met de boorschaaf en schuurpapier.
De beitel geslepen, ik kreeg het niet voor mekaar dat het lekker ging schaven. Wat was er aan de hand… teveel hout voor en achter de beitel. Het holletje verder uitgeschaafd totdat het uiteindelijk een hoek werd.
Ja het schaafde
vervolgens de beitel nog eens aangekeken, de vouw van de oorspronkelijke vorm zat er nog aan. Met een extra groef in het lijf was deze ook bruikbaar als kantenbreker.Daarna ongeveer zo’n 15 jaar bij me gehad en gebruikt, vandaar dat het er gebruikt uitziet. Nu zo’n twaalf jaar geleden zei m’n toenmalige uitvoerder dat dat niet kon.. handgereedschap als er machines waren. Ik heb er voor moeten knokken om het ding niet op de container te laten belanden. Hij wilde het niet meer zien…
Dus belandde het op m’n zolder, waar ik het vandaag weer tegenkwam.
Dus een lang verhaal met herinneringen.
Ik ga er vanuit dat ik niet de enige ben die aan z’n gereedschap herinneringen heeft.
Dit wilde ik toch effe delen
